Ben, "büyük adam" olacaktım. Asi dalgalara tek başına göğüs gerecek ve "ben buradayım" diye haykıracaktım su perisine. OLMADI!
Ben, alabildiğine maviliğe atacaktım kendimi. Kulağımda Sezen Aksu tınıları eşliğinde duygulanacak, gevrek simitimi martılarla paylaşacaktım. OLMADI!
Ben, harikalar diyarında yol alacaktım. Gün yüzü görmemiş, masum ve de ürkek hayallerimi inşa edecektim gökkuşağının altına. Acabalara takılmış sevgilerim, kursağımda kaldı. OLMADI!
Ben, sorular soracaktım, cevaplarını bilmediğim. Parçalanmış olan beni, yeniden birleştirecek birini bulacaktım. Pembe panjurlu olmasa da bir evim olacaktı. OLMADI!
Ben, asla pişman olmayacaktım-evet bunu istiyordum.-. Kargaşadan uzak,daha sakin-kimine göre daha rutin- bir hayatım olacaktı. Yarınlara ertelenmiş sevgilerim vardı,neden ertelediğimi anlayamadığım. İçim, içimi yedi. OLMADI!
Ben, "sen ağlama" diyecektim. Beşiktaş - Kadıköy vapuru seferini yaparken, kol kanat gerecektim yüreğimin sahibine. Gizli bahçemde açan çiçeklerim vardı. Vermeye az buldum, yahut vaktim olmadı!
Ben, "seni seviyorum" diye haykıracaktım gökkubbeye. Yaz yağmurları konarken yüzüne, "sen de benim yağmurum ol" diyecektim Serdar Ortaç misali. OLMADI!
0 yorum:
Yorum Gönder