tag:blogger.com,1999:blog-31284155635827525672024-03-08T17:17:18.581+01:00misTRal und aLiZeBir asi poyraz benimkisi | "Fe eyne tezhebun"Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.comBlogger40125tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-78206799144376351672011-08-28T03:38:00.000+02:002011-08-28T03:38:24.547+02:00Bayram, Merhamet ve Tebessüm<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Normal Tablo";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-bookmark: OLE_LINK1;"><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;">Bir Ramazan Bayramı’na daha kavuşmak üzereyiz. Artık
geleneksel hale gelen bayram yazılarının bir diğeriyle karşınızdayım sevgili
okur. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-bookmark: OLE_LINK1;"><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;">Ramazan farklı bir iklim; özellikle İslam’la kendini
bulan Türk kültürünün de esintileriyle Ramazan bir başka geçiyor Anadolu
coğrafyasında. İçimizdeki merhamet duygusu canlanıyor en başta. Basite
indirgemek için söylemiyorum ama aç ve susuz kalmak, bize nefsimizin önüne
geçip bazı konularda daha sağlıklı düşünebilmemize fırsat tanıyor. Çok geçmiş
vakte gitmeye gerek yok. Sıcaklığını yıllardır koruyan ve her geçen gün
alevlenen bir dram var gözümüzün önünde yaşanan: Somali. İnsanlar bir yudum
temiz suya, bir lokma ekmeğe muhtaç. Çocuklar, sokaklarında gönüllerince pedal
çeviremiyor Somali’de. Bisikletleri yok belki evet ama olsa da o bisikletin
pedalını çevirmeye dermanları da yok. Duyarsız kalmadı Türk halkı bu drama. Az
çok demedi, verdi de verdi. Kara kıtanın bahtı da kara olmasın diye tüm
çabalar. Dünyanın bir ucunda da olsa Müslüman kardeşine el uzatan devletimizden
ve milletimizden Allah razı olsun. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-bookmark: OLE_LINK1;"><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Bayram deyince anılar
canlanıyor zihinlerde. “Nerede o eski bayramlar?” diye soranların merakları da
bundandır. Geleneğini, örfünü, âdetini, ananesini unutmayan, inkâr etmeyenler
bu soruyu sormaya pek ihtiyaç duymazlar. Olsa olsa “Ah canım dedem, biricik
dayım sizler de aramızda olsaydınız ne de iyi olurdu” derler. Gelenekleri devam
ettirmek metaya kul olmamak için gerek şart değildir ama yapılması çok güçlü
bir koruyucu kalkandır. Sarılan sarmalar, açılan baklavalar, hazırlanan
mendiller, öpülen eller, tebessüm eden yüzler, kolonyayı yüze sürerken kapanan gözler,
jilet gibi ütülü giyilen bayramlıklar, semaya açılan eller: Bunlar bir “ritüelin”
parçaları ve anıların mimarları.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-bookmark: OLE_LINK1;"><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;">Birkaç hatırlatma yapmak istiyorum: </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-bookmark: OLE_LINK1;"><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;">Bayramlar en müstesna zaman dilimleridir ve bayramlarda
dargınlık hiç olmaz. Dargınsanız birine ilk adımı siz atın, alttan alın,
gerekirse o gururunuzu ezip geçin; pişman olmayacaksınız. İki küs insan
tanıyorsanız, barışmamak konusunda keçi gibi inatçı; köprü olun ve onları
barıştırın. Gayret gösterin, duyarsız kalmayın. Bencillik, umursamazlık gibi
hasletler bizlik değil. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-bookmark: OLE_LINK1;"><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;">Başta kabir ziyaretlerini yapmak üzere, yakın akrabaları
da ziyaret etmek, hal ve hatır sormak lazım. Gidemiyorsak telefon açmak,
telefon açamıyorsak mesaj/mail atmak ve hatırlandıklarını hatırlatmak gerekir.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-bookmark: OLE_LINK1;"><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;">Son olarak da “sevindirmek” Bayramlarda yalnızlık ne
demektir bildiniz mi siz hiç? Bir huzurevinde yahut bir çocuk esirgeme
kurumunda –emin olun- yolunuzu gözleyen insanlar var. Kim olduğunu bilmediğiniz
insanları, hiçbir menfaat beklemeksizin sevindirdiğinizde inanıyorum ki Rabbim
de sizden razı olacak. Birilerinin yüzündeki tebessüm olmaya çağırıyorum
sizleri bu bayram. İyilik hala var, ben buna inanıyorum. İyilik sizinle var: İyilik
sıcacık bir gülümsemenizle –aslında siz bilmeseniz de- dünyaları hediye
ettiğiniz o masum yüreklerde var. İyi ki varsınız, hepiniz birer pırlantasınız.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-bookmark: OLE_LINK1;"><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;">Bayramı bayram gibi idrak edenlerden olmanızı niyaz
ediyor, sizlere ve ailelerinize esenlikler diliyorum. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-bookmark: OLE_LINK1;"><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;">Not: Yazı güncellenebilir.</span></span><span lang="TR" style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: TR;"></span></div>
Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-4007146802392496442011-07-16T03:52:00.008+02:002011-08-16T15:09:46.779+02:00Samimiyet Üzerine<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Normal Tablo";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<span style="color: black; font-size: 13.0pt;">Kısa bir izahat ile başlamak
istiyorum: Yazdığım yazıların arası açılmaya başladı ve bu durum yazmayı çok
seven beni bir hayli rahatsız ediyor. Durup düşününce üzerimdeki ataleti
kırabilmek için hayatımdaki yarı planlı-yarı spontane düzenin biraz daha
şekillenmesi gerektiğini gördüm. “Getting Things Done” yapma vaktidir. David
Allen abimizin geliştirdiği GTD modelini tam olarak uygulaması ciddi manada zor
olsa da bir takım kurallarını uygulamak ataleti atmak anlamında size yardımda
bulunuyor. Bu kısa durum izahatından sonra samimiyet üzerine olan yeni yazıyı
okumaya başlayabilirsiniz sevgili okur.</span><span style="font-size: 13.0pt;"></span><br />
<br />
<span style="color: black; font-size: 13.0pt;">Samimiyet üzerine dertleşeceğim
bugün, hani şu modern dünyanın insanlarının lügatlerinden silindiği, silinmekte
olduğu kelime. Samimiyetin öncesi ihlâs, ötesi güvendir. Amellerinde rıza-i
ilahi olanlar, görünürde kaybetseler dahi kazananlardır gerçeğini göz ardı
etmemek gerek. Yitirdiğimiz bir değer samimiyet ve insanlar gitgide riyakâr
olmaya, gerçeklerin üzerini örtmeye başladılar. Çıkılan yol her ne olursa
olsun, gönüllerde Allah rızası varsa samimiyet de vardır. Efendimiz de şöyle
aktarmıştır: <b>Allah buyuruyor ki; ‘Kulumun en çok sevdiğim ibadeti,
bana karşı samimi olmasıdır.” </b>Rabbine samimi olmayan, O’nun kuluna nasıl
samimi olsun? Ve samimiyet ise beraberinde güveni tahsis eder ki gönüllerin bir
ve beraber olması buna bağlıdır.</span><span style="font-size: 13.0pt;"></span><br />
<br />
<span style="color: black; font-size: 13.0pt;">Gıdasını paradan, menfaatten yani
metadan alan suni ilişkilerin yalan dünyasında yaşıyoruz. Başta samimiyet olmak
üzere, vefa, yardımlaşma, hatır sorma, aşk, sevgi gibi kavramların içini
boşaltmış ve mumyalamışız. Suni ilişkilerin fotosentez yaptığı bu yalan dünyada
oksijen değil karbondioksit soluyoruz. Yüzlerimizde bir maske var ama adı gaz
maskesi değil: Riya maskesi.</span><span style="font-size: 13.0pt;"></span><br />
<br />
<span style="color: black; font-size: 13.0pt;">İnsan dünyaya payına düştüğünce
çile çekmeye gelmiştir ve gönül işleri bu haddi doldurmak için bulunmaz bir
nimettir. Bazen bir taraf, bazense her iki taraf samimiyetten uzak, yalanlar
üzerine temellendirilmiş bir ilişkiyi bina ederler lakin sonu hüsrandır. –Biz
yazımızda bir tarafın samimiyetsiz olduğu durumdan dem vuracak, ona göre meyil
alacağız.- Helal dairesi çerçevesinde yaşanmasında -kendimce- bir sakınca
görmediğim gönül işlerinde taraflar birbirlerinin hassasiyetlerine en baştan
kulak vermeli, ortak noktalar bulunmalı ve anlatılması gerekenler noktasına
virgülüne dokunulmadan apaçık anlatılmalı zira insan daha sonradan “gerçekleri”
kendi öğrenince sükût-ı hayale uğruyor ki o hissiyatı anlatabilmeye kelimelerin
dirayeti yok. </span><span style="font-size: 13.0pt;"></span><br />
<br />
<span style="color: black; font-size: 13.0pt;">Gerçeklerin Mülk suresinin bir
ayetinde şöyle buyurulur: <b>"Sözünü ister gizleyin, ister açığavurun;
bilin ki o, sînelerin özünü bilir. Hiç yaratan bilmez mi? O, en ince işleri
görüp bilmektedir ve her şeyden haberdardır"</b> (el-Mülk, 67/13-14).
Ayetten de anlaşıldığı gibi gerçekler saklanmaya çalışılsada Yaradan her şeyden
haberdardır ve Allah er ya da geç saklanılanları gün yüzüne çıkarır. Bir sure
önce bir arkadaşım, bir hanım kişiyle bir ilişkinin eşiğinden dönmüş ve büyük
bir hayal kırıklığı yaşamıştı. Hanım kişinin ondan sakladıklarını öğrenince
daha da bir kendinden geçip “Allah korumuş” diye kendini şanslı hissetmişti
gerçekleri tez öğrendiği için. Başın sıkıştığında yahut herhangi bir anda
yalana başvurmak bu kadar mı kolay? Özü, sözü bir insan olmak bu kadar mı zor?</span><span style="font-size: 13.0pt;"></span><br />
<br />
<span style="color: black; font-size: 13.0pt;">Monolog: Tek bir şey arıyorum:
Samimiyet. Girişte de belirttiğimiz gibi samimi olabilmenin öncülü kalplerde
Allah rızasının olması. Allah rızası ile baş koyulmuşsa bir yola samimisindir
ve karşındakinde o güveni tahsis etmişsindir. Mutluluğun bir formülü, bir sırrı
yok işte. Mutluluk, samimilikle doğru orantılı; apaçık olduğun sürece gönlün de
güler; çünkü yetmez sadece yüzündeki ve hatta gözlerindeki tebessüm. Belki
korkuyorsundur, “duyarsa ne der” diyerek ama söylemeyerek sadece kendine
yapmıyorsun kötülüğü. Güven aşıladığın o çınar ağacına kötülüklerin en
aşağısını yapıyorsun. Unuttuğun ve hatırlaman gereken bir şey de var ki o da
şu: "İstediğin kadar namaz kıl, sadaka ver. Güven aşılayıp da yarı yolda
bıraktığın insanın gönül sadakasını iki dünyada veremezsin" Yalan
söyleyerek kendini kandırabilirsin ancak. Gönül yarası kapanır da gönül fetvan
seni affetmez. Hadis-i şerif şöyle buyuruyor: <b>“Allah Teâlâ sizin
bedenlerinize ve yüzlerinize değil, kalplerinize bakar.”</b> Ne cisminin
güzelliği ne de yüzünün masumane görünüşü mühim olan, mühim olan kalbinin
saflığı ve samimiyeti. Samimiyetten uzak o gülüşlerinle aldatan değil
aldanansındır aslında sen. Ve ibret alan değilsindir, ibret alınan olmuşsundur
artık. Kirlenmiş ve riyakâr gönlünü çekmenin vaktidir Anadolu’nun saf çocuğu
olan yiğitten. Sahte hayatın, manipüle edilmiş gülüşlerin ve sözde
arkadaşlarınla birlikte samimiyet kıyısından o kadar açığa açılmışsın ki geri
dönebilme ihtimalin için “imkânsız” tahminim bile iyimser kalıyor. Ne
seviniyorum bu haline ne de acıyorum. Allah ıslah etsin diyebilir ve dua
edebilirim sadece.</span><span style="font-size: 13.0pt;"></span><br />
<br />
<span style="color: black; font-size: 13.0pt;">Samimiyet dediğimiz şey kalplerin
birbirine ısınması için bir katalizör görevi görür. Sevmek neyse işte, bir
önceki adımı gönüllerin samimiyetidir. Bir çift yüreğin masumiyeti yetmez
samimi olmaya. Aydınlıkta kalmayan tüm noktalar aydınlatılıncaya kadar tam
anlamıyla bir samimiyetten de söz edilemez aslında. Samimiyeti sağlaması
böylesine zordur; çünkü samimiyet beraberinde güveni getirir. Güven tahsis
edilememiş ilişkiler, çürük bir zemine Taipei101 binasını inşa etmenin hayalini
kurmaktır. </span><span style="font-size: 13.0pt;"></span><br />
<br />
<span style="color: black; font-size: 13.0pt;">Samimiyet, duygularını gönül
imbiğinden süzüp, öylece safiyane aktarmaktır. “Aramakla bulunmaz, ama
bulanlarda arayanlardır.” Hakikat ise gözümüzün önünde durmaktadır: Özü, sözü
doğru olmak her kapının olmasa da birçok kapının kilidini açacaktır. Ve
unutmadan, samimi olmak bazı zamanlar üzer insanı çünkü gerçekleri işitmeyi her
bünye kaldıramaz, hiddetlenir, öfkelenir, nefret edebilir. Her şeye rağmen
hayatta, hayata karşı samimi olmanın mükâfatı er ya da geç sahibini bulacaktır.
İnanıyorum, yeryüzünde hala iyi ve samimi insanlar var. Bir gün onlardan birisi
karşıma çıkacak ve ben o cümleyi kurma şerefine nail olacağım: “Korkma, Ben
Varım!”</span><span style="font-size: 13.0pt;"></span><br />
Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-57145594886867344512011-05-09T19:34:00.000+02:002011-05-09T19:34:14.162+02:00Gülmek, Mutlu Olmak ve Sevebilmek ÜzerineBlogumu çok ihmal ettiğimin ben de farkındayım sevgili okuyucu. Lakin bu ödevlerden, sınavlardan ancak başımı kaldırabildim de nefes alır vaziyetteyim. Önümüzdeki Cumartesi yazar fakirinin önemli bir sınavı var. Sizler de dua ederseniz inşallah hayırlısıyla muvaffak olur. Sözü dolandırmadan yazıya geçiyorum.<br />
<br />
Hayatımız öyle hızlı akan bir yolun üzerindeki bazen duygularımızı unutuyoruz. Adeta birer makine oluyoruz ve sistemin bizi yönlendirmesiyle iş yapıyoruz. Halbuki hayattan optimum zevki almak için duygularımız lazım bize. Gülmek için, heyecanlanmak için, endişelenmek için, mutlu olmak için, şaşırmak için, sevmek için, korkmak için, gerekirse ağlamak için duygularımız lazım bize. Duygusuz olduğuna inanmıyorum hiç bir insanın. Tek ihtiyaçları duygularını ortaya çıkaracak bir şey.<br />
<br />
Genel itibariyle blogtaki yazılara kasvet hakim olduğundan, bugün bir değişiklik yapıp güzel olandan bahsedeceğim. Hazır ilkbaharın bu güzel atmosferi de hala kendini koruyorken, hoş olur diye düşünüyorum. Gülmek, mutlu olmak, sevmek fiillerinden dem vurarak, ucundan da sosyal medyaya değinerek hepsini bir potada eriteceğim bu yazıda.<br />
<br />
Her şeyden evveli, insan küçük şeylerle mutlu olmasını bilmeli. Her sabah gözlerini yeni bir güne açabildiği için, yeni bir bayrama daha kavuşabildiği için, hatta ve hatta saçını kestirip yeni bir görünüm kazandığı için bile tebessüm etmeli insan. Bir de hayatınızdaki kırılma noktaları vardır sizi gülümseten, mutlu eden. “Bir kitap okudum hayatım değişti” diyen nice insanın hikâyesini okuduk bugüne kadar. Günümüzde sosyal medyanın ne derece geliştiğini söylememize gerek yok sanırım. İşte şimdi “Bir tivit attım, hayatım değişti, değişiyor” diyen insanların hikâyelerini okuma zamanı.<br />
<br />
Kadın-Erkek ilişkilerinde hep bir taraf daha fazla sever derken kimileri, kimileri de sevmekmiş, aşkmış yok böyle şeyler deyip köşelerine çekilir ve adeta kabuklarına saklanırlar. Hâlbuki öyle midir gerçekte? Hayatımızda karşımıza çıkan sayısız stop sign bunları düşünmemize sebep olabilir belki, ama peki ya yeşil ışığı görüp de bekleyenler? Doğru kişiyle, doğru zamanda, doğru yerde olduğunuza kanaat getirdiğiniz anda beklemenin de zerre anlamı yoktur. Bu ilişkilerde en önemli hususlardan birisi de güven tesis etmektir. <br />
<br />
Öyle çiftler gördüm ki değme paranoyaklara taş çıkartırlar. Telefon şebekelerinin de kadim abonesi olan bu çiftlerin 7/Eleven dükkânları gibi çalıştıklarına şahit oldum. Yine bu çiftler kendilerine eziyet edercesine her cümlelerinin başına “aşkım, canım, cicim, bebişim, balım, şekerim” tarzı sıfatlarla sözde “aşklarının” değerini de yerin dibine soktuklarını gördüm. Bu davranışların hepsi aradaki güvensizlikten ve emin olamamaktan kaynaklanmaktadır. <br />
<br />
Madalyonun diğer yüzünde ise iyi haberler var. Yine gözlemlerime dayanarak gülmemizi, sevmemizi, mutlu olmamızı sağlayan “şeyi” tanımlamaya, daha doğrusu tam olarak nasıl hissettirdiğini anlatmaya çalışacağım. İlk intiba önemlidir derler ki gerçekten de öyledir. Tanışma faslında neler olduğunu bile anlamazsınız, zaten siz anlamaya varana kadar ilk tohumlar atılmıştır toprağa. Daha sonra gün-gece kavramları birbirine geçer, zaman-mekân mefhumunu ayırt etmekte de zorlanabilirsiniz. Bir süre sonra da melatonin, serotonin, ve endorfinin yani mutluluk hormonlarının bolca salgılandığını hissedersiniz vücudunuzda. Pek tabiidir ki nabzınız da bu sırada hızlı atar. Tüm bunlar olurken siz de düşünürsünüz; düş mü gerçek mi diye.<br />
<br />
Peki, tüm bunları yaşatan kişi hangi güzel huylara haiz onlara da değinmek lazım ki biraz da olsa rehberlik edebilelim.(Belirtmekte fayda var ki tüm söylenenler iki cins içinde geçerlidir). Efendim, her şeyden evveli sizlerin de gözlerinin içini güldürebilmesi için gözlerinin içi gülmeli. Anlayışlı olmalı ki olayları tek bir boyuttan ele almasın. Sen ve benden ziyade “biz”e odaklı olmalı ki “iyi günde, kötü günde” deme sırası geldiğinde güçlüce “evet” diyebilsin. Somurtmanın anlamı lügatinde olmamalı, aksine yüzünde her daim insanın içini ısıtan bir tebessüm ikamet etmeli. –Okuyucunun bir kısmı için değil belki ama- Güzel ahlak sahibi olmalı, isyan etmeyip hayrın ve şerrin Allah’tan geldiğine iman etmeli ki çocukları da güzel ahlak sahibi bireyler olsun. Cesaretlendirmeli ve destek vermeli en dar zamanda. Sosyal olmalı; gezmeyi, okumayı, dinlemeyi ve çalmayı sevmeli. İçine kapanık ve objektife küs olmamalı. Klişe tabiriyle “büyüklerini ellerinden, küçüklerini gözlerinden” öpmeli. Örf, adet ve ananelerine sahip çıkmalı. Son olarak da Türk kahvesi yapabilmeli ki hatırı hiç eksik olmasın. Okuyucunun şöyle yorumlayabilir bu sayılanları: “Bu sıralananların hepsinin bir insanda olması için büyük bir hayal gücüne sahip olmak lazım.” <br />
<br />
Ezcümle, küçük şeylerle kendini mutlu etmeyi becerebilen insanlar yeri ve zamanı gelince bilsinler ki mutlulukların en kallavisine kavuşacaklar. Hatırlayın; karanlığın en zifir olduğu an şafağın atmasından hemen öncesidir ve unutmayın; Allah sabredenlerle beraberdir(Bakara 2/153).Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com1Alexandria, Virginia, Amerika Birleşik Devletleri38.8048355 -77.04692139999997438.774938000000006 -77.100456899999969 38.834733 -76.993385899999979tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-3286295400833065432010-12-23T07:06:00.003+01:002010-12-23T07:11:52.582+01:00"Sergüzeşt-i Yasin Bey" ya da Öncesi ve Sonrasıyla YolculukAmerika yolculuğu gece yarısından sonra 2.30’da Taksim’de 96 T’ye binmemle birlikte başladı. Belediyeyi takdir etmek lazım aslında. Benim gibi absürt saatlerde seyahat edecekleri minimum fiyatla havalimanına ulaştırıyor. Havaş’ın da gece yarısından sonra 1-4 arası sefer yapmadığını düşünürsek 1.70 TL’ye amme hizmeti sayılır bu. Bu otobüs ek sefer olduğundan Yenikapı, Aksaray güzergâhından gidiyor. Yine de trafik olmadığından maksimum 45 dakika içerisinde AHL’de oluyorsunuz. <br />
<br />
Havalimanına girişte rutin güvenlik kontrolünde geçip içeri adım attıktan sonra ilk işim BoardPass’leri almak oldu. Aktarmalı bir seyahat olduğundan iki kartı da İstanbul’da teslim ettiler, güzel oldu. Gece yarısında uyuklayan havalimanı çalışanları ise bir kez daha para kazanmanın ne kadar zor olduğunu gösterdi bana. Boarding 5 dakika kadar geç başladı ve bu da muhtemel bir rötarın habercisi oldu aslına bakılırsa. Gate’ten geçtikten sonra insanları gözlemledim, bilerek kulak misafiri oldum. 1 yaşından beri çocuğunu kreşe yollayan Türk babanın çocuğuyla İngilizce iletişim kurmasına şahit oldum. Türkiye’de tikky, Amerika’da yuppi gençlik dediğimiz grubun üyesi olan iki kızın Los Angeles’a senelerdir gittiğini ve bu sene de gitmek için sabırsızlandıklarını ve bunları herkesin duyabileceği kadar yüksek bir sesle konuştuklarına şahit oldum. <br />
<br />
Ne kadar şanslıyım ki (!) yuppi kızlarımız tam arkamda oturdular. Sabah kahvaltısı diye dağıtılan iki sandviçin birisinin tavuklu olduğunu anlamam epey geç oldu. Allah affetsin J. Takribi 3.30 saat sürdü Schiphol havalimanına inmemiz. Amsterdam’a gidiyorsanız mutlaka cam kenarında oturmanız lazım. Ufuk çizgisine kadar uzanan tarlaların üzerine kurulmuş rüzgâr türbinlerini seyretmek, özellikle güneş yeni doğmuşsa büyük bir zevk olabiliyor. Uçaktan iner inmez Hollanda polisi(ama nasıl polis, zannedersiniz hepsi voleybol milli takımı oyuncusu) pasaportunuzu kontrol ediyor ellerinden gelen en sert üslupla. “Destination?” Senin ülkene meraklı değiliz işte, ne kasıyorsun anlamadım ki! Schengen ülkelerinin tamamı böyle sanırım. <br />
<br />
Beni Washington D.C.’ye götürecek uçak öğleden öğleden sonra 2.10’da olduğundan(sabah 8.20 gibi adım attık Amsterdam’a) Schiphol’de geçirilecek yaklaşık 6 saatim vardı. Önce diğer uçağın hangi kapıdan kalkacağını öğrendim. Schiphol Avrupa’nın en büyük ikinci havalimanı(imiş). Bulunduğunuz bir noktadan uçağınızın kalkacağı gate’e gitmeniz 25 dakika alabiliyor yürüme hızıyla. Hollanda menşeli olan KLM havayollarının da merkez üssü aynı zamanda(İki uçuşta da KLM ile uçtuk). Uçuş boyunca içtiğim sulardan hiçbir tat alamadım doğrusu. Susuz kalmamak için zoraki içtim desem yalan olmaz. Schiphol’deyken 1 litre suya tam 2.25 euro verince içimden bir “oha!” dedim. 19lt. damacana aldığımız fiyata 1 lt. suyu itelemelerine inanamadım. İçerisinde casino’su olan bir havaalanından da suyu sebil dağıtmasını beklemek anlamsız olurdu zaten. İnternet olayı ise ayrı bir sömürü sistemine dayanıyor. 30 dakika için 6 euro ödemek gerekiyor. Ayrı bir alan yapmışlar bunun için, orada insanlar dilediğince koltuklara yayılıp laptop’larından bağlanabildikleri gibi, desktop bilgisayarlardan da giriş yapılabiliyor. Orada otururken tam karşıma 30’lu yaşlarına yeni girmiş bir erkek oturdu. Nasıl bağlandığımı sordu ve ben de sömürü sistemini anlattım J İnternetin bedava olduğunu sanmış, biraz giydirdi oracıkta. Tanıştık kendisiyle. Amerika’da yaşayan bir İranlı, adı da David. İran’a ailesinin yanına gidiyormuş. Adının David olduğunu söyleyince, ben “Davut mu David mi?” dedim. David diye yineleyince, Müslüman olup olmadığını sordum. Hristiyanım dedi. Bana garip geldi ama muhtemelen Amerika’ya iltica ederken din değiştirdi bu vatandaş. Türkiye’ye de gelmiş 8 ay kadar önce. Kayseri’yi çok beğenmiş. Nevşehir’e gidip gitmediğini sorduğumda “orası neresi?” diye cevap verdi. Kayseri’ye gidip Nevşehir’i bilmemesi de enteresandı valla. Pastırma falan diye konuşurken, yandan bir kız “Türk müsün?” diye sorunca bana o da muhabbete dâhil olmuş oldu. 10 gün içerisinde Kanada’ya seyahatini planlayan ve 2 gün de vize alıp, vize aldığının ertesi günü İstanbul’dan Kanada’ya bilet alan bir kız J Anadilinizin konuşulmadığı topraklarda Türkçe konuşan birisini görünce insan bir değişik oluyor.<br />
<br />
Yolculuğun geri kalanı ve Amerika'daki ilk tecrübeler için ikinci bölümü bekleyin :) Selametle.Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-52296786512965938272010-09-09T00:52:00.000+02:002010-09-09T00:52:21.856+02:00BayramlarYurtdışında idrak edeceğim ilk bayram olacak bu bayram. Şeker, Ramazan, Fıtr, nasıl çağırıyorsanız bayramı. Barış Manço’nun “Bugün Bayram” şarkısını dinleyince yıllar öncesine gittim; çocukluğuma. Bir gece önceden yeni elbiselerimi dolaba asar, saatlerce seyrederdim. Çocukluğum birçok şeyi sembolize etmekle geçmişti belki de. Bayram namazından gelir, annemin hazırladığı kahvaltı sofrasına oturmadan önce bayramlaşırdık. Ardından tabiri caizse koşa koşa dedem ve anneannemin evine giderdik. Çocukluğumun çok büyük bir kısmını onlarla birlikte geçirmiş olmamdan dolayı yerleri apayrıdır, öyle de olacaktır her zaman. El öpme faslından sonra, teyzem hazırladığı kumaş mendilleri verirdi ama nasıl bir mendil; süslenmiş, özenle ütülenmiş, beyaz üzerine lacivert çizgili olurdu genelde benimkisi. Ardından anneannemin o unutulmaz bayrama has lezzetleri: zeytinyağlı yaprak sarma ve cevizli baklava. Aman Allah’ım, yok böyle bir lezzet. Vedat Milor ya da Mehmet Yaşin fark etmez en kral gurme gelsin, parmaklarını yemezse adam değilim. Şimdi ise çok uzaklarda bayramı geçirecek olmanın bir burukluğu üzerimde. Şişli Camiinde Sarıgül’le birlikte(swh) bayram namazını kılamayacak olmanın, Emin Hoca’nın vaazını dinleyemeyecek olmanın garipliği. Babamın “hadi geç geliyoruz” nidalarından eksik bir bayram olacak bu bayram. Yer yokluğundan camide değil de genişçe bir alanda kılınacak bir bayram namazı olacak üstüne de. <br />
<br />
Geleneksek bayram tebriği yazım bu sefer anılarımla doldu taştı, kusuruma bakmayın. Efendim bayramlarda küslük olmaz derler. Siz, siz olun, alttan alan taraf olun. Yaşça küçük bile olsanız büyüklük sizde kalsın. Ziyaret edemeseniz de arayın, arayamasanız da mesaj atın. Bir şekilde bayramını tebrik edin. Dostlarınızı, arkadaşlarınızı, yakın akrabalarınızı, tüm İslam âlemini bu bayramda da dualarınızda unutmayın. Bayrama hüzünle giren Pakistanlı kardeşlerinizi de bilhassa unutmayın. Bayramınız mübarek olsun. Bizleri bu bayrama da kavuşturan Rabbimize hamdü senalar olsun. Selametle kalınız.Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-35631190238169662702010-05-20T00:29:00.000+02:002010-05-20T00:29:26.946+02:00"Welcome Back " I Sosyal Ağlar ÜzerineŞubat Ayının ortasında Zuckerberg denen genç milyarderin sefasını sürdüğü sosyal ağdan dışlamıştım kendimi. Bunun birkaç nedeni vardı. Birincisi, sosyopatlık eşiğine gelmiştim. İkincisi, kafa dinlemem gerekiyordu. Üçüncüsü, aldığım tüm dersleri verip "sen sağ, ben selamet" modunda tez dönemine geçmem şarttı. Hani yağlı boya merakı olan bir amcamızın dediği gibi "şartlar olgunlaşınca" geri dönecektim. <br />
<br />
Geri dönmekle dönmemek arasındaki fark ise insanlarla iletişime geçme hızı bakımından telefonu bile geride bırakan bu network'lerin günümüz bilgi ekonomisinde konumlandıkları yer itibariyle "olmazsa olmaz" durumunda olmaları. Tabii kullanım amacından sapmalarda oluyor gördüğümüz kadarıyla. Bizim necip Türk milletinden gayrı sosyal ağlar üzerinden abuk paylaşımlar yapan ve yaptıkları paylaşımlardan daha abuk gruplara katılımcı arayan yoktur diye sanıyorum. Bazen yorum yapmamak en iyi yorum yapma şeklidir diyorum ve geçiyorum. <br />
<br />
Bugün gelinen noktada milyonlarca insan tüm bu network'ler sayesinde kendilerinin takip edilmelerine gönüllü olarak olanak sağlıyorlar. Şirketlerin sırf bu mecralar için geliştirdikleri pazarlama stratejileri mevcut. Dünya artık "kırtasiyecilik" denen zıkkımdan yavaş yavaş kurtulmaya başlıyor diyebiliriz. Tabii bu yeni mecraların getirdikleri yenilikler sadece olumlu yönde değil. Bilişim suçlarını düzenleyen kanun maddeleri zaman geçtikçe kabarıklaşıyor. Bu hızlı değişim için Albert Einstein'ın "cuk oturan" bir lafı var: “i never think of the future. it comes soon enough.” Yani, "Geleceği hiç düşünmem. Yeterince hızlı geliyor" Bundan sonra ne olacak demeye fırsatımız bile olmadan seyretmekle yetiniyoruz gelişmeleri. Kısacası, dünya dönüyor.<br />
<br />
Son olarak sizlerle Cezayir asıllı filozof Albert Camus'tan bir veciz söz dizesini paylaşmak istiyorum. "Ahlaka dair ne öğrendiysem futboldan öğrendim. Çünkü top hiçbir zaman beklediğim köşeden gelmedi." Ne diyeyim ki bu lafın üzerine. Sustum.Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-76379056131205021992010-05-15T01:34:00.002+02:002010-05-15T11:22:02.940+02:00Güllerin Sessizliği ya da Sana Söz Baharlar GelecekUzun zamandır yazmıyordum blog’uma. İşsizlik, gelecek kaygısı, projeler, sınavlar, vs. Hepsi üst üste geldi ve aylardır yazmak nasip olmadı. Sınavların ve projelerin tam ortasında kalmış ve bir hayli bunalmışken yazarak soluk almak istedim. Bu kısa bilgilendirmeden sonra; “Here we go!”<br />
<br />
Yaşamak zor zanaat; ne 400 mt. engelli koşusu gibi kısa ne de maraton koşusu gibi başı, sonu belli. Her bir fert, ayrı bir roman; hatta bazıları adeta bir ansiklopedi. Romanda yürek titreten anlar; acı, üzüntü, keder, aşk, vefa gibi en tutkulu hislerin harmanlanıp kurgulandığı sayfalar olurken insan hayatının da kat ettiği merhaleler arasında bu duygularla yoğrulan tecrübeler çoğu zaman acı bir hatıra olarak belleklere, çoğu zamanda kalplere kazınır. Her bir acı tecrübe insanı bir üst merhaleye taşır. Sabrınıza sabır, ilminize ilim, aşınıza aş katar ve bir adım daha atarsınız sıradaki basamağa. Adımınız bazen slow motion bazense alabildiğine hızlı olur. Hızlı attığınız adımlardan ziyade hayatın bir slow motion çekime döndüğü anlardır sizi darmadağın yapan. O anlarda acı vardır, pişmanlık vardır, burukluk vardır, çaresizlik vardır, kor olmuş bir parça vardır her şeyden öte.<br />
<br />
Yaşamak zor zanaat! Yalnız başına ve köşesine çekilmiş bir haldeyken birden bir çomak sokulur kovanınıza ve dışarı çıkmak için bir nevi zorlanırsınız. Hâlbuki siz yalnızken ve bir başınayken çok mutluydunuz ama biri işinize burnunu soktu ve bir ateş attı korunuza. Sizi derbeder edecek serüveni başlattı. Hayatınıza çomak sokmasındaki niyetini bilemezsiniz ama iyi niyetli olduğunu farz ettiniz ve kovanınızdan çıktınız. Bir süre sonra gerçeği anladınız. Siz yalnız ve bir başınayken çok daha mutluydunuz. Onunlayken belki mutsuz değildiniz ama bir şeylerin eksik olduğu da belliydi. İçsesinize kulak verdiniz ve şu yakarışı duydunuz: “Neden girdin hayatıma? Neden burnunu soktun ki yalnızlığıma? Yalnız ve bir başına kabuğumda mutluyken ben, neden he? Neye sebep olduğunun farkında bile değilsin, değil mi? Beni kabuğumun zarından daha da uzaklaştırdın. Artık daha yalnız, daha ıssız ve daha mutsuz biriyim” İşte o en yoğun duyguların, gönül dairesinde harmanlanmasıyla ortaya çıkan tarifi imkânsız hissin uzun süre derununuzdan gitmediğini görürsünüz. <br />
<br />
Yaşamak zor zanaat! Yalnız ve bir başına... Ağlarsınız gecelerde... Sessiz ve sakin... Göz pınarlarınızdan usulca süzülür yaşlar. Ağlarsınız... Yalnız ve bir başına... Hâlbuki siz başınızı omzuna yaslayabileceğiniz bir kahraman tasavvur etmiştiniz karanlıkları Dolunay’ın aydınlattığı gecelerde. Olmadı. Ama sabretmek gerek Yakup gibi ıssızda gezip Yusuf diye inleyerek. Sonra zaman gerek, Yusuf misali kuyulardan saraylara yükselerek. Edep gerek, Osman gibi meleklerden bile hürmet görerek. Her şeyden önce hasret gerek, Mecnun gibi Leyla diye aklı ziyan ederek. İçeriniz yanar, dışarınız serin. Geçecektir elbet bu yangın.<br />
<br />
Baharı beklerken çektiğiniz bunca çile karşılıksız kalmayacaktır hiç şüphesiz. Bir gün sizin de baharınız gelecek ve hiç gitmeyecek. Sarmaşık gülleri donatacak bahçenizi. Gülleriniz sessizliğini bozacak. Hayatınızda artık sadece; o kasvetli, soğuk ve kızıl sonbahar olmayacak. Eteklerinizdeki bir yığın yaprak can bulacak Onunla. Semaya ellerinizi açacak ve hamd edeceksiniz defalarca bıkmadan, usanmadan. Güllerinizin sessizliğini en çaresiz anınızda bozması temennisiyle..Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-71798142548404065272010-01-17T20:58:00.001+01:002010-05-12T23:42:25.021+02:00Nazende ve İyilik<meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CUsers%5CZerre%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CUsers%5CZerre%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CUsers%5CZerre%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 415 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-520092929 1073786111 9 0 415 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0in;
margin-right:0in;
margin-bottom:10.0pt;
margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-bottom:10.0pt;
line-height:115%;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:1.0in 1.0in 1.0in 1.0in;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><a href="http://draft.blogger.com/post-create.do" name="OLE_LINK3"></a><a href="http://draft.blogger.com/post-create.do" name="OLE_LINK2"></a><a href="http://draft.blogger.com/post-create.do" name="OLE_LINK1"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></b></a></div><br />
Hatalar yaparız. Pişman oluruz, ama bazen öyle hatalar yaparız ki pişman olmaya bile vaktimiz olmaz. Muhabbet kapısından çok uzakta buluveririz kendimizi. Ağzınızdan cımbızla alınan iki çift kelamı bile edemez duruma gelmiş bir meczubsunuzdur artık. Hayatın olgunlaşma enstitüsünün son dönemecinde o kadar çok ikiye ayrılan yol çıkar ki bir süre sonra şaşırırsınız. Hani daha önce de bahsettiğimiz bir noktadasınızdır; o karar verme anında: İkilemlerin Eşiği! Evet, işte ikilemlerin eşiğindesinizdir ve bir karar verirsiniz. Ardınıza dönüp baktığınızda kimi zaman sevinirsiniz hep birlikte, kimi zamansa geriye dönebilmek için gemileri yakmaya bile hazırsınızdır ama nafile! İş, işten geçmiştir bir kere. Düşünürsünüz; neden, niçin, nasıl diye. Kendinizi zaten tanıyamazsınız, arkadaşlarınızı, ailenizi ve onu; nazende sevgilinizi. Bir anda anlamsızlaşır hayat. Halbuki hayatın anlamı O’na ulaşabilmekte gizlidir. O’nadır tüm yönelişler. Artık “yalnız” sıfatı yapışmıştır üzerinize ya çıkmaz ömür boyu. Önce hak etmek gerektiğini de unutmamak lazım pek tabii. Kimi en saf haline layıktır her şeyin kimisi de imitasyonu bile hak etmez cinstendir. İşte genellikle her şeyin en saf halini hak edeni avuçlarınızın arasından kaçırmışsınızdır. Kanatlarını artık aşka ulaşmak için değil de aşkını gömmek için çırpıyordur. İnce, narin, nazenin bir maşuk. Hakikaten aşk neyin kısaltmasıydı?<br />
<br />
<br />
Siz sadece iyi bir insan olmak istemiştiniz. Başaramamış olabilirsiniz birçok seferinde ama “iyi bir insan” olma amacından sapmazsanız eğer bir gün size de tanınabilir o şans. İyilik dediğimiz şey neydi aslında? Aklımızdaki iyilik algısından bahsediyorum, evet, nasıl konumlandırmıştık iyiliği? İyilik; kimi zaman, bir dostun başını omzunuza koyup ağlamasıydı. Kimi zaman, tuttuğunuz en büyük balığın çırpınışlarına kulak verip onu salıvermenizdi. Kimi zaman, yoğurulan çiğ köftenin tattırılmasıydı. Kimi zaman, doğum günü hediyesini zile basıp kaçan çocuklar misali vermekti. Kimi zaman, acile gitmekti koluna girerek. Kimi zaman, en zor sorunun cevabını söylemekti çekinerekte olsa. Kimi zaman, göz göze gelmekti. Kimi zaman, sevdiğini söyleyememekti. Kimi zaman, sımsıkı sarılmaktı. Kimi zaman, bir günde iki maç yapmaktı. Kimi zaman, soru çözüp telkin etmekti. Kimi zaman, arkadaşlarını çok özlemekti hem de çok. Kimi zaman, sert bir eleştiriydi bertaraf etmemiz gereken. Kimi zaman kapitalizmdi kimi zaman sosyalizm. Kimi zaman alkış tutmaktı ama asla çanak tutmak olmadı iyilik. İyilik, vicdandı aslında. Vicdan ki materyalizme bir haykırış, bir isyan. Mekanikleştikçe duygular, köreldikçe kalpler, alkışlandıkça zulmedenler, mağdurlar oldukça mağrur, buradayım diyecek vicdan. Koca bir kaya gibi oturacak boğazlara ve gitmeyecek iyilik, “iyilik” olmadıktan, yanlışlar düzeltilmedikten sonra. Ama, üzülmeyin. Bir yerlerde adınız anılıyor hala ve iyilik deyince akıllara siz geliyorsunuz.<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-54657775146921477222009-09-19T22:05:00.001+02:002009-09-19T22:05:25.000+02:00Dokuz Tekbir İki RekâtBiz faniler, bir bayrama daha kavuşurken bir Ramazan ayını daha arkamızda bırakıyoruz. Tüm dertleri üç gün boyunca ulaşamayacağımız uzaklıkta bir rafa kaldırıp, mutlu olmalıyız. Evet, bu bir emirdir! Ve sevindirmeliyiz yedisinden yetmişine. Mesela, İETT şoförüne “kolay gelsin”, nöbet tutan polise “hayırlı nöbetler”, yoldan geçen yurdum insanına “iyi bayramlar” demeliyiz. Çok görmemeliyiz tüm bu söylenenleri ve her zamanki ketumluğumuzu atmalıyız üstümüzden. Hiç selam vermediğimiz komşularımızın(!) kapısını çalmalıyız akabinde lokum da tutmalıyız icabında. Bir çocuk esirgeme kurumuna ve/veya huzurevine gitmekten alıkoymamalıyız kendimizi. Tebessüm ettirebilirsek o mahzun çehreleri, işte o zaman dünyalar bizim olur. Elin oğlu kavga ederken, üç beş damla siyah altın için, biz üç beş damla gözyaşı akmasın diye çabalamalıyız, onların da bayramı bayram olsun diye! <br />
<br />
3 gün boyunca evrensel kümedeki elemanlardan biri gibi hissedin kendinizi. İç ve dış politikadan dışlayın kendinizi ve özünüze dönün. Dogmatik prangalar ket vurmasın gözlerinizin içinin gülmesine. Bayram, bayram olsun. Küslük olmaz bayramlarda he! Yanına gidin, halini hatırını sorun, gidemiyorsanız arayın, arayamıyorsanız mesaj atın. El öpün, el öptürün, bayrama can verin! Bayram işte o zaman bayramdır. Ve el açıp dua edin, bayramı buruk karşılayan dindaşlarınıza.<br />
<br />
Bu bayram da yaptığınız iyilikler, herhangi bir veri kaybı olmadan database’inize kaydedilecektir.<br />
<br />
Bayramınızı en içten dileklerimle kutluyor ve esenlikler diliyorum efendim. Selametle kalınız.Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-34702001772495258732009-07-19T15:04:00.003+02:002010-05-12T23:45:03.413+02:00Mezun Olmuş Gidiyorsun<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SmMbJ13kONI/AAAAAAAAATc/-HqdhFaGogg/s1600-h/film-2.JPG" imageanchor="1" linkindex="14" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SmMbJ13kONI/AAAAAAAAATc/-HqdhFaGogg/s320/film-2.JPG" /></a></div><meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0cm;
margin-right:-23.55pt;
margin-bottom:0cm;
margin-left:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-right:-23.55pt;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<br />
<br />
Hidayeti olan her şeyin bir nihayeti vardı ya hani, işte bu serüvende son buluyordu bir stadyumun spot ışıkları altında. Ağlayana rastlamadım. Yüzlerde anlamlı olup olmadığını kestiremediğim bir tebessüm dalgası seyir halindeydi. Gözlerinden tedirginlik okunanların çokluğu ise yadsınamaz bir gerçekti. Kendini yeni emekli olmuş ve orta yaş krizine girmek üzere olan biri gibi hisseden ben ise tüm bu süreci gözlemlemekle yetindim.<br />
<br />
<br />
Sakaryaspor’ un şampiyonluk maçı vardı sanki statta o gün. Veliler düşünüyorlardı: Ellerinden tutup ilkokula götürdükleri yavruları üniversite mektebini bitiriyor ve artık tabiri caizse “hayata atılıyordu”. Harcanan emekler zayi olmamıştı ya, şükür! Öğrenciler yani bizler ise gerçekten bipolar hastalarını artık daha iyi anlıyorduk. Zıt duyguların eş zamanlı inkişaf ettiği bir bünyenin verdiği tepkilerin sorgulanması dahi gereksiz. Ne yapacaktık şimdi? Hadi gelecek kaygısını geçmiş olalım bir an için. Peki ya dört yıla sığdıramadığımız, en dar zamanımızda yanı başımızda bitiveren, ellerini uzatıp bizleri çukurlardan çıkartan arkadaşlarımız, dostlarımız.. Onlar ne olacaktı? Zordu ayrılık. Artık Antep’teydi bir yanım, bir yanım Gebze’de, bir yanım İzmit’te, bir yanım Adapazarı’nda, bir yanım Trabzon’da, bir yanım Rize’de. Çok özleyecektik hepsini hem de çok. Kızardık, bağırırdık, küserdik birbirimize ama bilirdik ki onların yerlerini kimse dolduramaz. Zaten o, “O” olduğu için yoldaşımızdı ya. Bipolar olmuştuk hepimiz dedim ya. Ağlamak isteyip de gülmek nasıl bir tezattı o anda anlatamam.<br />
<br />
<br />
Diploma almak ise bu olayın şakasının kalmadığının resmiydi. Son mühürde vurdurulunca, o, son A4’e sordu bir arkadaş; “ Bu kadar mı, bitti mi?” O an hepimizin yaşadığı şaşkınlığın cümleye dökülmüş haliydi bu soru. Evet, işte her şey buraya kadardı. Hep istediğim “nihayete erme” en azından bir konuda gerçekleşiyordu ama buruk duygulardı hepsi. O “nefret” ettiğimiz Sakarya’dan ayrılıyor olmak, “kör itin öldüğü yer” dedikleri Camili’deki evimizden arkamıza bakarak gidiyor olmak ve daha birçok şey zor geliyor insana. Dört sene bir şehre bağlanmak için yeterince uzun bir süre. Her sokağında, her kaldırımında bıraktığımız izleri ve yaşananları düşününce insan, bazen “keşke”, bazen “iyi ki” diyor. Dört sene önce kayıta giderken hemzemin geçit silkeleyip kendime getirmişti beni. O an “ben buraya nereden geldim” oluyor insan ama ayrılık vakti dayanınca kapıya ve gişelerden son kez çıkış yaptığınızı fark edince hüzünlenmemek elde değil. Karda kışta ödev verebilmek için binbir zahmetle okula çıkışımızı, gecenin bir yarısı köpekler tarafından kovalanmanızı, spontane gelişen çiğ köfte partilerini, sınav dönemlerinin vazgeçilmez yardımcısı olan filtre kahveyi ve türk kahvesini, sınav sonrası kulis yapmayı, “Dia kapanmadan” yapılan Çark Caddesi turlarını, Adalar’dan mütemadiyen alınan 100 gr. nohutu, soğuk kış gecelerinde battaniyeye sarılıp finallere çalışmayı nasıl unutabiliriz ki? Sonra, her fotoğraf demetinde en az bir tane “garip” poz vermeyi beceren Zekirdek hayranını, evde yankılanan sesime, bir başka sesin yankısının eşlik etmesini sağlayan ev arkadaşımı, sınav haftalarında oflamayı ve poflamayı öğreten henüz 18’ine basmış güzel insanı, “çiğ köfte nasıl yoğrulur, verimli bir şekilde kitap nasıl okunur, helal dairesi çerçevesinde âlem nasıl yapılır, kafanın içindeki 40 tilki kuyrukları birbirine değmeden nasıl dolanır” minvalinden pek çok sorunun cevabını uygulamalı olarak öğreten Kpss canavarı olacak kıymetli Antepliyi, zamanında pek üzülmüş ama şimdi pek mutlu olan, kendine asla “streç” yapmayan, sürekli tebessüm eden Niğde patates güzelini, İyilik denince en safiyane kişi olarak akla gelen ama cümleye başlayınca nokta koymayı unutan arkadaşımızı, Lays baharatlı, arşivlik dizi ve filmler, en kısa çalışmayla en yüksek notu alma gibi nevi şahsına münhasır muhabbetine doyum olmayan eski İstanbullu, yeni İzmitliyi unutmak, unutabilmek ne mümkün!<br />
<br />
<br />
<br />
Bu yazının nihayete ermesi meğerse bir kandil gününde mümkünmüş. Miraç Kandili münasebetiyle bir kandil mesajıyla yazının nihayete ermesini uygun gördüm.<br />
<br />
<br />
Allah’ım sevgilerin sebebi senin muhabbetindir.<br />
<br />
<br />
Sevdiğim yüzlerde sevdiğim senin cemalindir. <br />
<br />
<br />
Sevmeler senin sevdirmenle sahicidir.<br />
<br />
<br />
En sevdiğim hatırına sevdiklerimi de, beni de sevdiklerinden eyle. Hayırlı kandiller.<br />
<br />
<br />
<br />
Dipnot: Klasikleşmesini umut ettiğimiz “Haliç Kahvaltıları” unutmayanları ve unutulmayanları buluşturmaya devam edecek. <span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-82217326901277433302009-04-27T00:34:00.001+02:002010-05-12T23:46:29.508+02:00Genel Değerlendirme<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SfThaRWEsAI/AAAAAAAAATU/bBj5OtLTtb4/s1600-h/meta.gif" imageanchor="1" linkindex="14" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SfThaRWEsAI/AAAAAAAAATU/bBj5OtLTtb4/s320/meta.gif" /></a></div><br />
<meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:1;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0cm;
margin-right:-23.55pt;
margin-bottom:0cm;
margin-left:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-right:-23.55pt;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<br />
<br />
Yakın zamanda anladığım birkaç hususu sizlerle de paylaşmak ve görüşlerinizi almak üzere bu yazı kaleme alınıyor. Öncelikle kültürler öyle bir yönlendirilme içerisindeki toplumlar öz değerlerini yitirmeye ve batılı değerlere(!) kendi değerleriymiş gibi sahip çıkmaktadır. Bunu bireye indirgediğimizde ise konu dallanıp, budaklanmaktadır ama ağacın gövdesi birdir. O gövdenin adı ise safi materyalizmdir!<br />
<br />
<br />
<br />
Türk insanı son 30 yıldır, bir başka deyişle son 2 kuşaktır büyük bir değişim geçiriyor. İnsanlar Hofstede’in araştırmasını yerle bir ediyorlar adeta. Hani biz “dişil toplum” özellikleri sergiliyorduk Sayın Hofstede! Öyle olsa insanların yüreklerinde bir nebze olsa merhamet, bir tutam yardımseverlik, iki ölçü sevgi çıkar, dillerinden de, bir fincan kahve içim süresince kurulabilen insanın gönlünü okşayan güzel cümleler dökülürdü. Eskisi gibi değil hiçbir şey. Her şeyin fevkinde iken hiçbir şey olabilmek o kadar kolaylaştı ki zamanın doğal akışına yetişemediğimiz şu günlerde. Aslında zamanı yetiremememizin nedeni de tamamıyla materyalist duygularımızdan kaynaklanmakta. Hep daha fazlasını istiyoruz, asla aza kanaat etmiyoruz. Büyüklerimiz böyle demiyordu hâlbuki bizlere. Yitiriyoruz değerlerimizi içten içe…<br />
<br />
<br />
<br />
İnsanların sevgi ve aşk gibi olguların içleri boşaltılmış birer fazlalık olarak gördüklerine de şahit oluyoruz ne yazık ki! Aslında zincirleme bir reaksiyonun kaçınılmaz sonu oluyor bu kelimelerin anlamlarını yitirmesi. Öyle ki, seviyor en halis duygularıyla bir hayırsızı, sonrasında ise pragmatist olmayan bu duyguları samimi(!) bulmuyor kendine göre, hayırsız olanı. Belli bir süre geçiyor ve siz seviyorsunuz o hayırsızı seveni uzaktan uzağa ama bakıyorsunuz ki artık o eskisi gibi değil. Materyalizmin simgesi olan hayırsızın ona yaptığı en büyük kötülük bu olsa gerek: Duyguları körelten, pragmatizm ve materyalizm propagandası yapan nüveleri serpmiş onun kalbinin tam orta yerine. İşte o da artık tattırmalıydı bu duyguyu size ve atmalıydı o tohumları kalbinizin tam orta yerine ki yangın yeri olsun yüreğiniz.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Son olarak Kafka ve Ortaçgil’den alıntılarla son veriyorum yazıma.<br />
<br />
<br />
<br />
Franz Kafka’ya kulak verelim:<br />
<br />
<br />
"Ormanda yolunu yitirmiş çocuklar gibi terk edilmişlik içerisindeyiz. Önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun, ne de ben seninkileri. Ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile, biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında da cehennem hakkında ne bilebilirsen, benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin."<br />
<br />
<br />
<br />
Anlamak, birebir empatiyle alakalı gibi görünse de madalyonun bir diğer yüzü o durumun içerisinde bulunmak ve benzer duyguları yaşıyor olmakla da ilintilidir. İşte tam da burada Bülent Ortaçgil “anlamak çözmeye yetmez” der ve ekler, “sensiz olmaz, sensiz olmaz”<br />
<br />
<script src="http://shots.snap.com//client/inject.js?site_name=0" type="text/javascript">
</script>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-56646315729171121652009-04-17T01:28:00.001+02:002009-04-17T01:28:36.100+02:00Kaçabilme Meziyeti<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/See-89ljVPI/AAAAAAAAATM/rae51Qt3oK0/s1600-h/3396992570_403d70df8b_b.jpg" imageanchor="1" linkindex="18" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/See-89ljVPI/AAAAAAAAATM/rae51Qt3oK0/s400/3396992570_403d70df8b_b.jpg" /></a></div><br />
Uçsuz bucaksız bozkırda ufku seyretmenin zevkini herkes bilemez. Gözler ufka dalmışken ne bozkırın sıcağı ne de tali yolların çukurları umurunuzdadır. Büyükçe açarsınız gözlerinizi ve dalarsınız seyre eşsiz manzarayı ama aslında gözünüze başka bir perde inmiştir. Siz o perdeden akan kareleri seyretmektesinizdir. Muhtemelen ufuk çizgisinin ötesine geçmek lazım gelir o an için. Ağlamaklısınızdır hiç olmadığı kadar. Gözlerden yaş süzülmez ama dolmuştur da göz çanağınız. Sadece susarsınız o kulakları sağır eden sessizliğinizle. Güvenmek istersiniz belki birilerine. Sizi yarı yolda bırakmayacak birine ihtiyacınız olduğunu hissetmeye başlarsınız inceden inceye kalbinizin derinliklerinde. Belki de aradığınız bir ölesiye kiracıdır kalbinize. Bir hayırsızın arkasından bakıyor da olabilirsiniz. Görmeyi umut ettiğiniz her ne ise –alacağı olsun- umarsız bir çocuk gibi şen olmayı unutturmuştur size. Belki ötelere göçmüş yakınlarınızı özlemiş ve “keşke şu anda yanımda olsalardı” serzenişlerinde bulunmaktasınızdır.<br />
<br />
İşte yazının buraya kadar olan kısmı bir süre önce kaleme alınmış ve atıl vaziyette beklemeye terk edilmişti yazar tarafından. Nereden bilebilirdi ki kendisine ithaf edeceğini bu yazısını? Yola çıkış noktası avutmak iken kısmen de olsa ahu gözlü bir güzeli kendisine nasip oldu yazının kahramanı olmak. Öyle ya kitaplara gömülmüşken ansızın güç birliği yaptı içine akıttığı zehirler ve hücum ettiler göz pınarlarına. Her şeyin nihayete ermesini ister oldu diller. His tercümanlığına soyunup boyunun ölçüsünü almaktı bu belki de. Kendi derdini anlatamazken, başkalarının konuşan dili, gören gözü, işiten kulağı olmuştu ya da öyle zannediyordu. Yer yer Akif’i anar oldu: <br />
<br />
“Ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyleyemem<br />
Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bizarım.”<br />
<br />
Zihni işler fiziki işlerin üzerine çıkar oldu yer yer. Bu adam yoruldu genç yaşında türlü düşüncelere gark olmaktan. Bu tarifte eksik bir şey vardı! Söylemeye dili varmadı yahut dar vakitlerde eşikten döndü hep. Kendi Kıyameti kopsa yazarın şu satırlar okunduğunda neler hissederdi acaba satırları okuyanlar?<br />
<script src="http://shots.snap.com//client/inject.js?site_name=0" type="text/javascript">
</script>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-86608959836439532722009-04-02T20:05:00.004+02:002010-05-12T23:50:34.597+02:00Tebessüm Bayramı<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SdT-NtlI4XI/AAAAAAAAATE/PzwKgL3Xco4/s1600-h/kan+ve+g%C3%BCl.jpg" imageanchor="1" linkindex="14" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SdT-NtlI4XI/AAAAAAAAATE/PzwKgL3Xco4/s320/kan+ve+g%C3%BCl.jpg" /></a></div><meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:1;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0cm;
margin-right:-23.55pt;
margin-bottom:0cm;
margin-left:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-right:-23.55pt;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal"></div><br />
<br />
<br />
Bazen özlüyorum çocukluğumu. Duygularımız yoktu çocukken, yalnızca ağlardık ve annemiz anlardı bu ağlamanın ne demek olduğunu. Oysa büyüdükçe duygularımızda büyüdü bizle. Artık farklıydı her şey. Duygularımız hükmeder oldu aklımıza çoğu zaman. Anlatamaz olduk bazı şeyleri. Ağlar olduk bir kenarda karanlığın üzerine. Hayat git gide girift bir hale büründü. İncinir olduk kimi sözlerden, kimi insanlardan. Korkar olduk duygularımızdan. En kötüsü de gülemez olduk her şeyin inadına! Büyümek hani güzeldi? Mutlu olamadıktan sonra ne anlamı var büyümüş olmanın? Ömrünüzün üçte birini tüketmişken arkada bıraktığınız yıllara bakarsınız. Takvim yaprakları o kadar çabuk tüketmiştir ki sizi- genç yaşınıza rağmen düşünürsünüz hem de tüm bunları- takatiniz kesilmiştir adeta. Önceleri “içime atarım” derken şimdilerde içinizde isyan eder olmuştur. Haykırmaktadır “yeter artık” kabilinden. Çaresizlik hissi sarmıştır tüm vücudunuzu. Bir bilinmeze sürüklenmekten alamazsınız kendinizi. Aslında rotayı çizen de sizsinizdir. İşte hayatımızın kimi dönemlerinde hepimiz yaşamışızdır, yaşıyoruzdur bu tanımsızlık halini.<br />
<br />
Hani bazı insanlar vardır üzülmesine kıyamadığınız. Kol kanat germek istersiniz tüm sevginizle. Üstüne titrersiniz adeta en güçlü fırtınalarda zarar görmesin diye. Gülen gözleri asla buğulanmasın diyedir tüm çabanız. Acısına da sevincine de ortak olmak istersiniz o saklamaya çalışsa da tüm yaşadıklarını. Sebepsiz bir fırtına yaşamaktadır lakin siz hissedersiniz bir şeylerin olduğunu. Fazla da üstüne gitmezsiniz çünkü buğulansın istemezsiniz baharı andıran gözleri. Hep gülsün istersiniz o gözler. Onunlayken saatler -sanki- inadına daha hızlı geçer. Anlatacak şeyleri vardır sizi sıkmayan. Ketum biri olarak sizin bile dilinizi çözer bu haliyle. Sıkılmak şöyle dursun akreple yelkovanın bir süre izine ayrılmasını bile istersiniz. O dertlidir, siz ondan da dertlisinizdir. Onu biraz da olsa kara bulutların arasından çekip sonsuz maviliklere götürebildiğinizi hissettiğiniz an dünyanın en mutlu adamı addedersiniz kendinizi. Dinledikçe içiniz açılır. Fikirleri, görüşleri, yaşantısı sizde hayranlık uyandırır. Eskilerin deyişiyle “bu devirde böyle birisi var mıdır?” sorusuna cevap olarak oturuyordur karşınızda adeta. Gözlerinizi kapatıp semaya açtığınızda ellerinizi, belli belirsiz silueti vardır uzaklarda ve dualar onadır gönlünün feraha ermesi için. İşte o üzülmesine kıyamadığınız bir büyük insan. Herkesin hayatında tarif edilen şekle uyan bir büyük insan olmuştur. İşte bu yazıda o büyük insanlara gelsin. Yatacaksın, kalkacaksın ve yüzünde tatlı bir tebessümle bayrama erişeceksin!<script src="http://shots.snap.com//client/inject.js?site_name=0" type="text/javascript">
</script>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-83149339098769257332009-03-19T00:00:00.000+01:002009-03-19T00:00:54.442+01:00Beyhude Ömrüm<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/ScF9G2THPMI/AAAAAAAAAS8/o2fqKftjJ5E/s1600-h/yanliz1fu9.jpg" imageanchor="1" linkindex="10" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/ScF9G2THPMI/AAAAAAAAAS8/o2fqKftjJ5E/s320/yanliz1fu9.jpg" /></a></div>Doğrusu güne başlarken merak ediyordum, bir doğum günü daha ne kadar kötü geçebilir diye? Hem muazzam derecede hastaydım -ki süründüren bir hastalıktır nezle+grip bileşimi- hem de yıkılmış bir köprünün onarılamayacağını anlatmaya çalışıyordum seslenene karşı olanca sessizliğimle. Hal böyleyken pek de -benim tabirimle- "sevindirik" geçecek bir gün umut etmiyordum ama beklenmeyeni öngörebilmekti önemli olan. Zaten soracak olursanız son liseyi bitirdiğim yıldan bu yana doğum günleri yılın diğer 364 gününden farklı değildi benim için. Zaten halet-i ruhiyem de fena halde değişiklik göstermekte yıllardır. Kendimi bile çözememişken ben, nasıl anlayabilirdim dostlarımı, arkadaşlarımı,.. ? Bu gidişim, sona doğru. Nefes alıp verişlerimi sayan tarafından alınacak emanete -ki emanet yalnızca O'nadır- gereğince bakma çabası olarak görülmeli arz üzerindeki yerli yersiz çırpınışlarım. Şimdi o dostlardan birine ses verme zamanı:<br />
<br />
"Güzel insanlar tanıdım bu dünyada. Anlarlardı, telleri kırık şemsiyelerin dilinden. Dalıp giden gözlerin nereye bakmadığını anlarlardı.<br />
Güzel mektuplar aldım. Yüz defa okunur mu bir mektup?... İşte ben yüz defa okunan mektuplardan aldım.<br />
Güzel yollardan geçtim. Dönüp bir kez ardıma baksam, ikinin hatırı kalırdı. Sonra üçün, sonra dördün...<br />
Güzel akşamlar yaşadım. Hiç bitsinler istemezdim.<br />
Güzel nehirlere rastladım. Ağaçlara çarpmamak için durmadan kıvrılırlardı.<br />
Güzel şarkılar dinledim. Güzel denizler gördüm. Güzel yağmurlarda ıslandım.<br />
Güzel "Dostlarım" oldu. Umutsuzluğumu ikiye bölüp, büyük olanını kendileri alırlardı.<br />
Güzel rüyalar gördüm. Güzel sabahlara uyandım.<br />
Yaşayıp giderken ardıma baktım da demin, güzel şeymiş dedim şu yaşamak; ama..."<br />
<br />
İşte böyle diyordu gerçek bir dost -haklı olarak- sitemkâr bir üslupla. Haklıydı, çünkü dört senedir paylaşılmıştı bir kuru ekmek, bir battaniye, bir kitap, bir yastık.. Bu bünye ancak satırlarda özür dileyebilirdi özü sözü bir olan o insandan. İşte diyordu bile: Özür diliyorum birader!"<br />
<br />
Beyhude geçen bir ömür ne zaman nihayete erer var mıdır bilen? İşte sonsuzluğa bir adım daha yaklaştığım günlerden bir gün. Üzülüyorum be, gerçekten üzülüyorum. Çaresizliğime, nefsime, turbo fırınlara layık bu günahkâr bedene, anlayışsızlığıma, gözyaşlarıma, sosyalliğime ve her şeyden önemlisi kelimelerin kifayetsiz kaldığı anlara üzülüyorum be!Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-89852422308665574712009-03-18T00:59:00.003+01:002009-03-18T01:02:20.509+01:00"Memleket İsterim"<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:1;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0cm;
margin-right:-23.55pt;
margin-bottom:0cm;
margin-left:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-right:-23.55pt;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> </div><div align="center" class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; margin-right: 0cm; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><i><span style="font-size: 12pt;">Memleket isterim<br />
gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;<br />
kuşların çiçeklerin diyarı olsun.<br />
<br />
Memleket isterim<br />
ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;<br />
kardeş kavgasına bir nihayet olsun.<br />
<br />
Memleket isterim<br />
ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;<br />
kış günü herkesin evi barkı olsun.<br />
<br />
Memleket isterim<br />
yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;<br />
olursa bir şikâyet ölümden olsun.<o:p></o:p></span></i></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; margin-right: 0cm; text-align: center;"><span style="font-size: small;">Cahit Sıtkı Tarancı<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; margin-right: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Nereden esti diyebilirsiniz şiirle yazıya giriş yapmak. Hemen anlatayım: 16 Mart’ta Mahsun Kırmızıgül’ün ikinci filmi olan “Güneşi Gördüm”ü seyrettim. Kimse film eleştirmeni olduğumu zannetmesin -ki riskli bir iştir eleştirmenlik- . Amacım amiyane tabirle bir toplumsal yaraya dikkatleri celbetmeye çalışan yönetmene destek vermektir. Filmi seyredenleriniz şiiri hatırlayacaktır. Ali Sürmeli ne de içli okur şiiri. Cahit Sıtkı’yı da anmadan geçmek olmaz tabii bu noktada. “Otuzbeş yaş”tan sonra akla ilk gelen eseri “Memleket İsterim” olmuştur.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; margin-right: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Bu filmle birlikte sanırım “Beyaz Melek”teki başarının tesadüfî olmadığı anlaşılmıştır kimi çevrelerce. Dikkatimi çeken nokta Mahsun Kırmızıgül’ün her iki filmde de sosyal içerikli sorunları işlemiş olmasıdır. Çekeceği üçüncü filmin –umarım çeker- konusunu şimdiden merak eder oldum. Oyunculuğunda da geçen filme nazaran belirgin bir iyileşme görülüyor.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; margin-right: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Filmin kendisine konu aldığı sorun çok su götürür. Ben, burada sadece tavsiye niteliğinde birkaç noktaya değinmek istiyorum. Öncelikle kabul etmek gerekir ki, yıllar yılı bu ülkede hizmet(!) Sivas’ın ötesine geçemedi -düşünmek gerekir neden diye?- ve insanlar safi şivelerinden ve ten renklerinden dolayı en şiddetli yaftalanmalara maruz kaldılar. Bu noktada –eğer okuduysanız- bir önceki yazım “Empati”yi hatırlamış olmalı bellekleriniz. Oysa o zamanlarda bizler kanser olmayacağımızın verdiği rahatlıkla(!) boğaza karşı çaylarımızı yudumluyor ve ufku seyrediyorduk onlardan habersiz. İnsanları “öcü” gibi aksettirme politikası bir nesli faşizan duygulara gark etti. Son yıllarda ülkenin doğusunda görülen devlet-millet yakınlaşması umut veriyor gelecek güzel günler için. Madalyonun öbür yüzünde ise devleti “öcü” gibi gösteren bir terör örgütü var. İşte insanların devleti bir kara trenden ibaret sandığı o yıllarda terör örgütü “sizler için, eşitlik ve özgürlük uğruna..” gibi beylik laflarla köylerinde hallerince yaşayan naif insanları kandırmış ve terör örgütüne destek vermelerini sağlamıştır. Süreç içerisinde gördüklerimizden yola çıkarak, kimse ben sütten çıkmış ak kaşığım deme hakkına sahip değildir. Bir soru daha var insanı işkillendiren: Yaklaşık otuz senedir verilen silahlı mücadeleye rağmen terör örgütü nasıl hala varlığını sürdürebiliyor? Sorular uzar, uzar, yol olur. Bu yazının da burada nihayete ermesi gerekir ama başladığı gibi Cahit Sıtkı ile onla da sona ermeli diye düşünür yazar:<o:p></o:p></span></div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; text-align: center;"><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"> <i>Memleket isterim</i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i> ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;</i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i> kardeş kavgasına bir nihayet olsun.</i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i> </i></span></div></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; margin-right: 0cm;"><span style="font-size: small;"><i> </i><o:p></o:p></span></div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><script src="http://shots.snap.com//client/inject.js?site_name=0" type="text/javascript">
</script></div><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<script src="http://shots.snap.com//client/inject.js?site_name=0" type="text/javascript">
</script><br />
<script src="http://shots.snap.com//client/inject.js?site_name=0" type="text/javascript">
</script>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-59742942950399166072009-03-12T00:41:00.002+01:002009-03-12T00:43:00.811+01:00Empati<div style="text-align: center;">"bildim ki nihan bela imiş aşk</div><div style="text-align: center;">bir dertli macera imiş aşk"</div><div style="text-align: center;">Fuzuli</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SbhMGuSkjTI/AAAAAAAAAS0/XNQ3WXnDljk/s1600-h/empati.jpg" imageanchor="1" linkindex="17" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SbhMGuSkjTI/AAAAAAAAAS0/XNQ3WXnDljk/s320/empati.jpg" style="cursor: move;" /></a></div><div style="text-align: center;"></div><br />
<div style="text-align: justify;">Yazı yazmanın o dayanılmaz hazzını anlatabilmek, okuyucuya da o hazzı yaşatabilmek gibisi yok. Kurduğunuz sosyal ağlar sayesinde birçok açıdan birbiriyle farklılık gösteren insanları gözlemleme imkânı buluyorsunuz ve olaylara bakış açınız değişiyor bu geniş perspektifle beraber. Artık yeri geldiğinde O kız gibi düşünebiliyor, berideki genç gibi susabiliyor, şuradaki amca gibi vakar olabiliyor, bankta oturan teyze gibi duyarlı olabiliyor, parktaki çocuklar gibi umursamaz bir tavır takınabiliyorsunuz. Ve bu “empati” dedikleri olgunun hücrelerinizi istila(!) ettiğinin bir tezahürü olarak yorumlanıyor.<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Her ne kadar “empati” kelimesi batı menşeli olsa da Türkçeleştirmede yaşanan sıkıntı nedeniyle biz de bu kavramı olduğu gibi kullanmaya devam edeceğiz. Empatiyi en amiyane tabiriyle “halden anlamak” olarak tanımlayabiliriz. Dünyanın bizim etrafımızda dönmediğinin yani dünyanın merkezinin biz olmadığını idrak edebilmemiz için “empati” becerisini kazanmanın gerek şart olduğunu bilmek lazım. Peki, nasıl halden anlarız ya da anlayabilir miyiz? Halden anlamak, biraz his tercümanlığıyla, biraz alttan almayla, biraz sevgi, biraz dostlukla ama en çok da paylaşmakla kazanılan bir değer. Kimi zaman kolunu omzuna koyarsın ve uzaklara dalarsınız beraber kulakları sağır eden bir sessizlik eşliğinde. Kimi zaman final geceleri aynı kahveye ortak olursunuz telvesiyle birlikte. Kimi zaman yürürsünüz uzun ince bir yolda ve ıslanırsınız -şemsiyeniz olmasına rağmen - sırılsıklam oluncaya dek. Kimi zaman gözbebeklerine bakarsınız-göz kapaklarınızın mukavemetine karşın- ölesiye. Konuşmazsınız belki ama anlarsınız halden ve o anlar sizin anladığınızı halden! Belki de empati iki insanın ahenginin akordudur. Evet, evet öyledir. Empati bir akort ayarıdır bünyelere.<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Yazar, yıllar evvel bir geometri soru bankası kitabının en alengirli sayfalarına nakşetmişti şu cümleyi : “Aşk, Eylül ıssızı sokaklarda üşüyen ellerimin sana kavuşmasıdır.” O anda yazar kendini Necip Fazıl’ın “Kaldırımlar”ının yer aldığı sokakta hissetmişti kendini: Yağmurlu, soğuk bir kış gecesinde sokak lambasının önüne düşen titrek ışığıyla karanlığı tutmaya çalışan bir adam. Vücudunda yağmur suyuyla buluşmamış zerre kalmayan biçarenin akıbetini bugün dahi bilen yoktur. Karanlığa yürümüştür ve gözden kaybolmuştur ıssız sokakların bekçisi, pamuk ellerin kiracısı. İşte o zaman eksik olan bir şey vardı çerçevede: “El sahibi”nin durumdan bihaber oluşuna “empati” yoksunluğu da tuz-biber olunca resim siyah-beyaz oluvermişti planlananın aksine.<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Anlaşılan o ki ısmarlama olmuyor ne denemeler ne de aşklar. Hayatı lineer olmaktan çıkarmayı gaye edinmek gerek başlangıç noktasında. Bugün ile yarının arasında anlamlı bir fark olmalı karlı sayılabilmek için. Peki, sadece vitrindekilere gösterilen bu ilgi neden? -herkese dâhil olan- Kimselerin görmediği çok da şatafatlı olmayan bir elbise var öte yanda. Gözlere inen perdenin esrarı herkesin içinden bir kimse(!) olmaktan kaynaklı olmasın sakın? Halden anlayan yok mu biri, herkes olmayan biri, tüzel ya da sanal değil gerçek biri! Hâsılı kelam, halden anlayanlardan olmayı talep ediyor ve bu yazıyı bir kelimesinde dahi kendini bulanlara hediye ediyoruz.</div><script src="http://shots.snap.com//client/inject.js?site_name=0" type="text/javascript">
</script><br />
<script src="http://shots.snap.com//client/inject.js?site_name=0" type="text/javascript">
</script>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-81617210611113539222009-02-27T01:25:00.002+01:002010-05-12T23:52:02.170+02:00Show Must Go On<meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;}
@font-face
{font-family:"Trebuchet MS";
panose-1:2 11 6 3 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:647 0 0 0 159 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0cm;
margin-right:-23.55pt;
margin-bottom:0cm;
margin-left:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-right:-23.55pt;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SaczkIb50XI/AAAAAAAAASk/DYXYOpYFBjQ/s1600-h/sad_robot_by_natdatnl.jpg" imageanchor="1" linkindex="13" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SaczkIb50XI/AAAAAAAAASk/DYXYOpYFBjQ/s320/sad_robot_by_natdatnl.jpg" style="cursor: move;" /></a></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;"></div><br />
<br />
Kolay değildir hüzünlü yazılar yazmak. Evvela ağzına kadar hüzünle dolmalıdır kırbamız. Tek tek itinayla seçilmelidir her kelime. Okuyucu hissiyatını yazıda bulabiliyorsa işte o yazı kendini amacına ulaşmış addedebilir. Özellikle hüzünlü yazılarda yazarın empatiye, gözleme ve deneyime ihtiyacı vardır. Esas amaç, kendini ifade edemeyenlerin noktası, virgülü, ünlemi olmanın da ötesinde dertlere deva olabilmektir. Çünkü yazar bilir ki, bu coğrafyada insanlar görünmez bir perdenin arkasına gizlenmeyi pek severler. Mesela, evlatlar babalarını ağlamaz bilir. Hâlbuki soğuk kış günlerinde nice aslan babaların gözpınarları kurumuştur ama evlatlar anca “aslan baba” olduklarında anlarlar Şubat’ın ne kadar soğuk bir ay olduğunu. Mesela, ölümün esamisi okunmaz dost sohbetlerinde. En az Şubat ayı kadar soğuk olan ölümden söz etmemek içten içe ürpertir 20’li yaşlardaki gençleri. Her zaman hazır ve nazır olmak gerekliliğini hatırlatırcasına yazılan yazılar nizama sokar insanı bir nebze de olsa. Mesela, duygularını fena halde dizginler ve bastırır mayasında Anadolu doluluk olanlar. Filmin en duygu yüklü sahnesinde tutar kendni gözyaşlarını içine akıtır ağlayamaz içinden geldiğince bir türlü. “Acaba ne derler” düşüncesi ile doya doya gülemez topluluk içerisinde. Fener şampiyonluğu kaçırdığında sövemez haykırırcasına çünkü hicap eder büyüklerinden. Gizliden gizliye derununda filizlendirdiği aşkını dillendiremez sevgilinin gül cemaline bakarak. Tüm bu durumlar insanı dilini kalbine muhalif kılar. Dilin bu naif muhalefeti kalbe dayanılmaz bir ıstırap çektirir. Sadece çeken mi bilir tam olarak bilinmez ama “Show must go on” demenin tam zamanıdır iğreti duran kalpler için. <br />
<br />
İfadesizlerin bir ifadesi olarak onların dillerinden üç beş satır yazsa yazar okuyucu mutlu olurdu sanki. Çünkü onlar hep aramızdaydılar, olmaya da devam edecekler. Şöyle derlerdi bahara olan özlemleri için:<br />
<br />
Dünyasını bir bavula sığdırıp elveda dedi belki. Bu bahar olmadı ama mutlaka, mutlaka bir sonraki bahara onun baharı olacak. Hem baharda olmasa şu yalan dünyada neye kanacaktı ki âdemoğlu? Önümüzdeki bahar onun olacak. Çünkü baharı görmek her çiçeğin hakkı!<br />
<br />
Zaman olmuş sorulmuştur yazara: “nasıl yazıyorsun?” Yazara kaynak, duyguları, türk sanat müziği ve sonsuz edebiyat sevgisidir. Yazarda ne sihirli değnek var ne de keramet. Yazarın mesleği aslında safi tercümanlıktır, his tercümanlığı!<br />
<br />
Ve bu yazının yazılma sürecinde yazar şunun idrakine varmıştır: “arkadaş” dediği ulvi kişilerle, hayat, tek partili sistemden çoğulcu demokrasiye, siyah-beyaz ekrandan renkli “teve”’ye, pastelden parlağa, durağandan hareketliye meyletmiş ve onlarsız hayat tuzu olmayan salataya, şekeri olmayan çaya fena halde benzemekte mukavemet göstermiştir. İşte bu yüzden bu yazı o ulvi kişilere ithaf olunmuştur.<span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";"><o:p></o:p></span>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-49027050460659844072009-02-11T18:51:00.003+01:002009-02-11T19:10:45.606+01:00Kaçınılmaz Bir Gerçektir Ölüm<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.hafif.org/imaj/xNicox/olum.png" imageanchor="1" linkindex="13" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://www.hafif.org/imaj/xNicox/olum.png" width="200" /></a></div><meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cyasin.b%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:1;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0cm;
margin-right:0cm;
margin-bottom:10.0pt;
margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-bottom:10.0pt;
line-height:115%;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal">Yazmıyorum ya uzun süredir bahanem de yok hani. Sadece zamana sığamayanlardan olmak istiyorum, çok mu? O kadar da önemli değilim kendim için. Nefes alıp verişlerimi anlamlandıracak eserler bırakmak ve arkamdan iyi şeyler konuşacak birkaç kişi olsun istiyorum.</div><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%;">Ölüm gerçekten soğuk hem de her şeyiyle. Hele ki bir yakınınızı kaybetmek… İlki zor oluyor gerçekten. Ardından neler oluyor, ne değişiyor bilmiyorum ama gitgide hissizleşmeye başlıyor insan. Zaman ne geriye çevrilebilir ne de durdurulabilir. Dur durak bilmez, akar gider anlamazsınız neler olduğunu. Bir de bakmışsınız aynanın karşısında buruşmuş bir yüz, ağarmış saçlar ve iki büklüm olmuş bir beden. İşte oksijenin ciğerlerimize dolduğu ilk andan o ana kadar geçen süreyi nasıl kullandığımızdır tüm mesele. Çünkü başlama ve bitiş noktaları arasındaki zamanın tasarrufu bizdedir. Ne yapmak istersek, nasıl kullanmak istersek o şekilde bize ayak uydurur zaman. Büyüdükçe anlıyorsunuz toprağa ne kadar da yakın olduğunuzu ve bazen gerçektende keşke diyorsunuz, keşke! Ötelerin ötesine kavuşmak bazısına susuzluk bazısına ise suskunluk..<br />
</span>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-55845540376500928152008-12-28T12:12:00.004+01:002009-01-10T01:49:39.003+01:00We apologize you Gaza!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SVdjNHqNj4I/AAAAAAAAARQ/kstS9t91N-I/s1600-h/gaza_swimming_pool-by-latuff.jpg" imageanchor="1" linkindex="14" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SVdjNHqNj4I/AAAAAAAAARQ/kstS9t91N-I/s320/gaza_swimming_pool-by-latuff.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;">Lanetli kavim İsrailoğulları lanetlendiklerini bildiklerinden olsa gerek bu dünyada Müslüman halka eziyet etmeye devam ediyorlar. Hamas ile olan ateşkesin 19 Aralık’ta bitmesinden sonra sessiz bir bekleyiş vardı Gazze’de. Yolda yürürken bir tedirginlik, bir korku hâkimdi herkeste. Çocuklar annelerin kanatları altında gidip gelmeye başlamışlardı uzunca bir süredir Gazze’de. Onlarda anlam veremiyorlardı bu duruma ya, seslerini de çıkartamıyorlardı. Çünkü herkeste kulakları sağır edercesine bir sessizlik hâkimdi. Ve beklenen oldu İsrail ordusu roket bombardımanına başladı dün sabahtan itibaren. Bombardımanın yoğunlaştığı sıralar okulların dağılmasına denk geldiği için de ölenler arasında çocukların sayısı oldukça fazla. Taş taş üzerinde bırakmayan İsrail bu dünyada hesabı kime verecek? Sivilleri katlederek savaş suçu işleyen ve uluslar arası hukuku hiçe sayan bu lanetli kavime yeryüzünde cezasını kim verecek?</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Peki, biz ne yaptık bugüne dek? Hiç sorguya çektiniz mi vicdanınızı? Neler oluyor yanı başımızda diyerek dikkat mi kesildiniz onlarca son dakika haberine yoksa olanları fark etmeyip resimdeki sanatçının kim olduğunu çıkarmaya mı çalıştınız?</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Her geçen gün biraz daha hissizleştirildiğinizin farkında mısınız acaba? Bir oyunun tam içerisindesiniz, oynuyorsunuz ama bihabersiniz. Ortadoğu’da yıllardan beri yaşanan insan kıyımına kaçınız tepki gösterdiniz, içinizden aydın(!) olan kaçınız özür dileme kampanyaları başlattınız, kaçınız elleri kolları bağlı diye hicap etti bu durumdan? Bir özür dilenecekse işte tam zamanıdır şimdi arkadaş! Farazi konular üzerinden özür dileyenler, insanlığın(!) gözleri önünde yaşanan drama karşı neredeler, neden hala sessizler? Yaşlı gözlerde ve dikenli düşlerde umutlarını büyütenlerin, Türkiye’yi hamileri olarak görenlerin, zulmedilenlerin şu ana kadar hep hayallerini yıktınız tutumlarınızla. Çünkü siz bir romanı okumaktansa kara kutunun karşısına geçip deforme edilmiş dizi-filmini seyredersiniz. Çünkü siz “bul karayı al parayı” formatında reyting kaygısı taşıyan yarışma programlarının seyircisisinizdir. Çünkü siz çam ağaçlarını keser, süsler ve hayal mahsulü bir karakterden bir şeyler istersiniz. </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Kınıyoruz, bu kıyıma sessiz kalanları,</div><div style="text-align: justify;">Kınıyoruz, hala Aralık’ın son günü için plan yapanları,</div><div style="text-align: justify;">Kınıyoruz, Yahudi’nin bu cesareti aldığı kaynağı,</div><div style="text-align: justify;">Kınıyoruz, sivilleri katledenleri,</div><div style="text-align: justify;">Ve kınıyoruz, farazi şeyler üzerine “özür dileme kampanyası” başlatanları ve destek verenleri!</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz, hissizleştiğimiz için,</div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz, İslam dünyasına sırt çevirdiğimiz için,</div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz, Batı’nın şakşakçısı olduğumuz için,</div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz, kara lastiği bırakıp Converse giydiğimiz için,</div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz, kitabı televizyona tercih ettiğimiz için,</div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz, bir Fatiha’yı bile çok gördüğümüz için,</div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz, umutlarını kararttığımız çocuklardan,</div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz, anneleri yavrularından, babaları eşlerinden ayıranlara göz yumduğumuz için,</div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz, bir ve beraber olamadığımız için,</div><div style="text-align: justify;">Özür diliyoruz Gazze, affet bizi n’olur. Zalimlerin ettiklerinin kat ve kat fazlasını bulacaklarını söyleyen Yaradan aşkına affet!</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Adil Cevaz bakın ne söylüyor, ona kulak verip bitiriyoruz utanç dolu bu yazıyı:</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Silah sapan kurşun taşlar </div><div style="text-align: justify;">Onbirinde akıncılar </div><div style="text-align: justify;">Hakkı hâkim kılmak için </div><div style="text-align: justify;">Ölür Ayşe ölür Yasin </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">intifada intifada </div><div style="text-align: justify;">Selam sana şanlı kavga </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Koş anne koş </div><div style="text-align: justify;">Yavrun yerde </div><div style="text-align: justify;">Al sancağı sıra sende </div><div style="text-align: justify;">El-aksan’ın eteğinde </div><div style="text-align: justify;">Ateş barut kan bir yerde </div><div style="text-align: justify;">Filistin’deki meşale </div><div style="text-align: justify;">Sayhalanır tüm âleme </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">intifada intifada </div><div style="text-align: justify;">selam sana şanlı kavga </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Koş Fatma koş </div><div style="text-align: justify;">Mehmet yerden al sancağı </div><div style="text-align: justify;">Sıra sende </div><div style="text-align: justify;">Bugün kudüs sarayova </div><div style="text-align: justify;">Yarın mekke şam ankara</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Bir diriliş </div><div style="text-align: justify;">Bir doğruluş </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Zulme karşı başkaldırış </div><div style="text-align: justify;">Hakka doğru tam yöneliş </div><div style="text-align: justify;">Koş bacım koş düğün senin </div><div style="text-align: justify;">Ağlamak yok artık sevin </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">İntifada intifada </div><div style="text-align: justify;">Selam sana şanlı kavga</div>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-53083893622298732792008-12-14T00:19:00.003+01:002008-12-14T00:26:05.660+01:00Carpe Diem<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SURDqtHZieI/AAAAAAAAAMk/_551yPmbfOE/s1600-h/carpediem.jpg" imageanchor="1" linkindex="14" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SURDqtHZieI/AAAAAAAAAMk/_551yPmbfOE/s320/carpediem.jpg" /></a></div><br />
<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Eskiye özlem duyulur her daim. Yılların eskitemediği yegâne şey belleklerdeki anılardır çünkü. “Ah keşkeler” çekilir derinlerden. Göz pınarlarından süzülen iki damla yaş bu özlemin tasdikidir adeta. Hele birde bu özlem yanında pişmanlık da içeriyorsa işte o zaman… İşte o zaman bir sızı başlar ki sormayın gitsin!</div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"></div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Sakınmak gerek “keşke”lerden. Zamanı geri çeviremeyiz bol “keşke”li cümlelerle. Oysa “iyi ki” demenin verdiği haz ötelerin ötesinden gelen ilahi bir lütuftur adeta. Pişmanlık duygusu çoğu zaman doğru zamanda doğru yerde doğru kişiyle olmamanın sonucunda bize kalan derdin, kederin ve gamın tek bir kalemde ifadesidir. Edebiyatımızda birçok yazar ve şair pişmanlık duygusunu işlemiştir. Sonu keşkelere ve dolayısıyla da pişmanlıklara gebe olan bir tane eser vardır ki pek dikkat çeker. İşte üstat Necatigil’in “Sevgilerde” şiiri uyarır insanlığı “keşke” dememeleri için. “Sevgilerde” nin her bir mısrasında hatalarımızdan bir demet buluyoruz. Ne de güzel söylemiş üstat “siz geniş zamanlar umuyordunuz, çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.” Evet, işte bu iki mısra pek çok şey anlatıyor. Ertelemenin, ötelemenin, sonucunu bilebilir miyiz? Kimin aldığı nefesi vereceğinin garantisi var ki? İşte bu minvalden düşünürsek her ne olursa olsun söylemeliyiz. Söylemeliyiz ve içimizdeki ateşten gömleği çıkarmalıyız. Yanacaksak birlikte yanmalıyız çünkü. Bu ateş fazla bir bedene, bu sevgi taşıyor artık bu kâseden. Ve bu bir “söyle, kurtul” meselesi de değildir.</div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"></div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Rastlantılardan ibaret değildir pişmanlıklar. Öyle ya, “keşke” dememize sebep veren tutumumuz olmasaydı, pişman da olmayacaktık. “İyi ki” leri ne kadar da az kullanıyoruz, “iyi” niteliği taşıyan sözcükler, cümleler ne kadar da az çıkıyor iki dudağımız arasından. Ne de az şükrediyoruz, ne de çok kendimizi düşünür olduk. Zira “ene, ene” demekten alamaz olduk kendimizi. Peki, düşündük mü hiç, önümüze gelen fırsatları elimizin tersiyle nasıl da geri çevirdiğimizi. Söyleseydik, bir adım atsaydık neler değişirdi hayatımızda tasavvur edebildik mi acep? Keşke dememek için, iş işten geçmeden birkaç adım atmalıyız. Nasıl yapacağımız, ne şekilde yapacağımız pek de önemli değil. Marifet limandan demir alabilmekte!</div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"></div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Anılarda birçok duyguyu bünyesinde barındırır. Belleğimiz kimilerini oldukça berrak bir şekilde hatırlarken kimilerini de hatırlamakta oldukça zorlanır. İşte pişmanlıklarımız saklıdır o güçlükle hatırlanan hatta unutulmak istenen anılarda. Arkamızı dönüp bakmaya bile tenezzül etmediğimiz anılarımızdır onlar. Yıllar sonra hatırlanacak ve “anı” olarak değerlendirilecek olan olgu, içinde bulunduğumuz zaman dilimi içerisinde “an” olarak anılır. “Carpe Diem”i felsefe haline getirirsek, ertelememiz, içinde bulunduğumuz “an”ı yaşamamız icap eder. Sıcak bir “günaydın”ın yanında “carpe diem” demeyi de ihmal etmemek gerekir. Ve umursamak gerekir hayatı, onun tüm vurdumduymazlığına karşın. Düşlerinin peşinden gitmek gerekir, düşe kalka yol alınsa da düşleri kovalama uğrunda. Ve eğer kendin bilmek istiyorsan durma küçük kız, durma ve arkana bakma artık. Senindir mavi gök, kızıl güneş… Senindir “an” ve aslında sensindir “an”. An ki susmasın bu can!</div>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-80920728106505834882008-12-07T23:24:00.001+01:002008-12-07T23:28:00.664+01:00Kurban Ettiklerimiz<meta content="text/html; charset=utf-8" http-equiv="Content-Type"></meta><meta content="Word.Document" name="ProgId"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Generator"></meta><meta content="Microsoft Word 12" name="Originator"></meta><link href="file:///C:%5CUsers%5CTOSHIBA%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CUsers%5CTOSHIBA%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CUsers%5CTOSHIBA%5CAppData%5CLocal%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link> <m:smallfrac m:val="off"> <m:dispdef> <m:lmargin m:val="0"> <m:rmargin m:val="0"> <m:defjc m:val="centerGroup"> <m:wrapindent m:val="1440"> <m:intlim m:val="subSup"> <m:narylim m:val="undOvr"> </m:narylim></m:intlim> </m:wrapindent><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1107304683 0 0 159 0;}
@font-face
{font-family:Calibri;
panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;}
@font-face
{font-family:"Trebuchet MS";
panose-1:2 11 6 3 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:162;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:647 0 0 0 159 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin-top:0cm;
margin-right:0cm;
margin-bottom:10.0pt;
margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoPapDefault
{mso-style-type:export-only;
margin-bottom:10.0pt;
line-height:115%;}
@page Section1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> </m:defjc></m:rmargin></m:lmargin></m:dispdef></m:smallfrac><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/STxNYui3cxI/AAAAAAAAAMc/wTWZgAdkP6c/s1600-h/mbtunc_bayram02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/STxNYui3cxI/AAAAAAAAAMc/wTWZgAdkP6c/s320/mbtunc_bayram02.jpg" /></a></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Rahmân ve rahîm (olan) Allah'ın adıyla. <br />
<br />
1. (Resûlum!) kuşkusuz biz sana Kevser'i verdik. <br />
<br />
2. Şimdi sen rabbine kulluk et ve kurban kes.<br />
<br />
3. Asıl sonu kesik olan, şüphesiz sana hınç besleyendir.<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Bir bayrama daha erişmenin çocuksu mutluluğu ve geride bıraktıklarımızın uzak diyarlarda oluşunun dayanılmaz hüznü var üzerimizde. Hani derler ya “bayramlar eskisi gibi değil” diye. İşte bayramları eskisi yapmak elimizdedir aslında. Düşünün bir hele, neleri kurban ettik o “eski bayramlardan”. O “eski bayramları” nasıl arar olduk, düşündünüz mü hiç? Bayramların bayram olduğu o günlerde –bilenler bilir” Serhat Hacıpaşalıoğlu’ nun sunduğu Riziko seyredilirdi, “bul karayı al parayı” formunda ne idüğü belirsiz programlar lügatimizde dahi yoktu! O günlerde bir sıcak gülümseme ısıtırdı insanların içlerini, stres ve dolayısıyla migren henüz bu coğrafyaya uğramamıştı! Belki de moderniteyi idrak edişimizdeydi sorun. Hegel’i yahut Weber’i anlayamamış olmamız iddiasının da arkasında güçlü dayanaklar var. Kurban ettiğimiz değerlerimize geri döndürüleceğimizin bilincinde olarak boynumuzu Hakk önünde eğiyor ve tüm İslam âleminde bayramların bayram gibi yaşanması temennisinde bulunuyoruz.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Selam, sevgi, muhabbet ve dua ile..<o:p></o:p></span></div>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-89615322956848910082008-11-23T15:50:00.008+01:002008-11-23T16:01:33.313+01:00Sergüzeşt-i Tedrisat<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SSlt8WLIZDI/AAAAAAAAAMU/B6JaOGa8fvU/s1600-h/t2-226.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SSlt8WLIZDI/AAAAAAAAAMU/B6JaOGa8fvU/s400/t2-226.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Cambria;"></span></div><div class="MsoNormal"><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Her zaman söylediğimi söylüyor ve “yazmak bir ihtiyaçtır” diyorum yine. Yaklaşık 4 aydır klavyenin başına geçip de yazmaya vakit bulamamak nasıl bir bahanedir bilemiyorum ama bu işi özlediğimi söyleyebilirim tüm samimiyetimle.</span></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Bu yazı, bünyesinde, pişmanlıkla birlikte zararın neresinden döndüğünü kestiremeyen genç bir adamın hikâyesini de barındırmakta. Okudukça ne kadar az okuduğumuzu anlıyor ve hicap ediyoruz bu halimizden. “Okuma bilinci nasıl kazandırılır? “ sorusuna ayrıntılarıyla cevap verebilecek teknik donanıma sahip değiliz, yalnız iş işten geçmeden, “okuyacak vaktim yok” diyecek vakte ermeden okumak gerek en faidelisinden sahifeleri. Kitaplar birer hazine sandığı. İçlerinden çıkacak ganimet, okuyanın kitabın dipsiz madeninden çıkarabildiği cevherle orantılıdır. Tabii her kitap dipsiz cevher muhteva etmez, etmemeli de zaten. İyi kitapların varlığının değerinin anlaşılabilmesi için kötü kitaplar da olmalı küre-i arzda.</span></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Hepimiz Cin Ali ile başlamışızdır okuma serüvenimize. Peki ya sonrası? Sonrası muammadır bizim için. Biz ders kitaplarımızı elimizden düşürmezken, esas okumamız gereken literatürde kütüphanenin tozlu raflarında beklerdi her daim. Sınavlarla yoğrulmuş bir eğitim sisteminde, ölçme-değerlendirme (!) bilgiyi ölçmezdi asla. Kimin daha iyi ezberlediğini bulmaya yönelik sınavları tamamına yakını. En ön sırada saçları örgülü bir kız vardı, hani kafası sürekli eğik, elleri periyodik aralıklarla sayfa çeviren adını hatırlamadığımız kız! İşte o “ben buradayım” derdi ya her sınavda, hatırladınız şimdi değil mi?</span></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"> Eğitim sistemi dediğimiz olay ne menem bir şey ise bir türlü belini doğrultamadı bu coğrafyada. Köy enstitüleri ile temeli atılan o ezberci zihniyet günümüzde –ivmesini yitirmesine karşın- etkisini sürdürmekte. Aslında Köy Enstitülerinin kurulduğu 1940 yılını değil de, kuruluş amaçlarından saptıkları 1946 yılını milat olarak almak gerekir. Kuruldukları 1940 yılında konjonktür olarak Köy Enstitülerine ihtiyaç olduğu muhakkak idi, zaten "iş için iş içinde eğitim" ilkesiyle yola çıkmış olmaları da bunun en bariz delili. Siyasetin o çirkef yüzü 1946 yılında da kendini gösterdi ve seçim kaygısıyla Köy Enstitülerinin müfredatında ve yapılanmasında değişikliğe gidildi. Nihayetinde 1954 yılında Köy Enstitülerine kilit vuruldu. Dediğimiz gibi kuruluşundaki safiyane düşünce itibariyle Köy Enstitüleri o yıllarda gerekliydi, ne zaman ki ezberci zihniyet dayatılmaya başlandı genç dimağlara Köy Enstitüleri geçerliliğini yitirdi. İşte Köy Enstitülerini ezberci zihniyetin miladı saymamızın temeli bu müfredat değişikliğidir. Ta o zamanlardan birileri “teorik eğitim bir başına ziyan olur, bunun yanına bir de pratik eğitim verilirse işte o zaman dört başı mamur olur” demiş. Nietzsche’nin “biri ölümcül hastalığa yakalanmışsa kimse onun doktoru olmamalı” ve “ biri düşmüşse onu daha da itmeli” sözleri “biz”le ne derece bağdaşıyorsa, ezberci eğitim(!) sistemi de o derece faydalıdır. Neyse ki sesimizi duyan oldu da, son yıllarda Milli Eğitim Bakanlığı ilk ve ortaöğretimde, Yüksek Öğretim Kuruluda üniversitelerimizde –ki yüksek öğrenimde verilen eğitim apayrı bir tez konusudur- hummalı bir eğitim-öğretim güncelleme çalışması içerisine girdiler. Yakın gelecekte eğitim-öğretimdeki bu değişim ve gelişmelerden geri bildirimler alınacaktır. Bizde oluşan ilk intiba bu arzu ve istekle bu işin kotarılacağı yönündedir.</span></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Ümidimiz odur ki, yeni nesiller ağabeylerinin, ablalarının çektikleri ıstırapları çekmesinler. </span></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Ümidimiz odur ki, yeni nesiller 100 temel eseri okumakla yetinmeyip fazlasını talep eder olsunlar. </span></span><br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Ümidimiz odur ki, yeni nesiller sorumluluk sahibi birer birey olmanın cesaretine sahip olsunlar.</span></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Ve ümidimiz odur ki, çevresine katma değer sağlayacak projelerin iştiyakı içerisinde olsunlar.</span></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></div></div>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-1079266791906481732008-07-17T19:11:00.005+02:002009-04-07T15:32:01.579+02:00Sorular ve Cevap Anahtarı<div class="separator" style="text-align: center; clear: both;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SH9-zUH0_hI/AAAAAAAAALs/_ihxPwxrm4k/s1600-h/ask2jt3.jpg" imageanchor="1" linkindex="68" style="border: 0pt none ; background-color: transparent; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img src="http://3.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SH9-zUH0_hI/AAAAAAAAALs/Dxv6rP8KVxs/s320-R/ask2jt3.jpg" style="border: 0pt none ;" /></a></div>Yığınla sorum var sana bir türlü dillendiremediğim. Rüyalarım sorularla başlayıp senin suskunluklarınla son buluyor. Hele ki son zamanlarda yoksun ya buralarda, içinden çıkılmaz bir hal alıyor rüyalarım.<br />
<br />
<span class="fullpost">Neden yoksun? Yoksa küs müyüz? Etrafında pervane olmak isterken ben delilercesine neden pelerinini giymeyi tercih ediyorsun? Sorularım sıra sıra dizilmişken neden cevap vermemeyi yeğliyorsun? Kaf Dağı’nın ardından gelen hayallerimi ebediyete erdirecek ışığı neden gizliyorsun? Benden sakınmanın bir nedeni var mı gerçekten? Tüm bu davranışların sebebi beyaz bir atımın yerine bembeyaz hayallerimin olması mı? Bunlar sadece bir solukta sıralayabildiklerim. Bunlar gibi nicesi içimde yankılanıyor birer divane gibi. Kaçmak, saklanmak her zaman kolay olandır değil mi? Evet, öyledir. Yüzleşmek ise sakıncalıdır çünkü kimi sorular seni köşeye sıkıştırır. Bunalırsın, sıkılırsın ama bir türlü cevap veremezsin. Sözlüye çalışmamış öğrenci gibi korkarsın sınıfta kalmaktan. Peki, şimdi sen kaçıyorsun ya, nereye bu gidişin? Sığınacak bir liman arıyorsan eğer, unutmuşsun “Bekleyen”* olduğumu. Unutma sakın,bir gün elbet..elbet kavuşacağız.<br />
<br />
<br />
<br />
Sorularım sadece sana mı? Hayır. Kendime de sorularım var. Neden sürekli durumdan vazife çıkarıyorum? Neden sen? Bu yolun sonu nereye çıkar ki acaba? Gerçekten “Sadece arkadaş” mıyız? “Alice” gibi Harikalar Diyarı’na el ele yolculuk edemez miyiz? Mesela, bir yastıkta kocayamayacak kadar uzak mıyız birbirimize? İşte bu sorular kafamın içinde Sezen Aksu’nun hit şarkılarını tekrar tekrar dinlercesine tekrarlanıyor. Merak ediyorum “Beklenen”** olmak nasıl bir duygu?<br />
<br />
<br />
<br />
Aslında sana da haksızlık etmek istemiyorum. Tüm bu olanlardan bihaberken sorularıma cevap vermen ne mümkün? Sanırım senden biraz da olsa imkânsızı istiyorum. Olup bitenden senin de haberdar olmana hakkın var.<br />
<br />
<br />
<br />
Aslında sayfalarca yazabilirim, ama bir yerden sonra yazının gidişatını okuyucuya bırakmak gerek. Eserlerin asıl sahiplerinin onlar olduğunu düşünürsek, bu yazının yüzlerce farklı sonu olabilir. Şimdi yorumlarınızla bu yazının sonunu sizlerin getirmesini istiyorum. İnteraktif olmak bu olmalı! Görüşmek üzere. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
* <a href="http://siir.gen.tr/siir/n/necip_fazil_kisakurek/bekleyen.htm" linkindex="69">http://siir.gen.tr/siir/n/necip_fazil_kisakurek/bekleyen.htm</a><br />
<br />
<br />
<br />
**<a href="http://siir.gen.tr/siir/n/necip_fazil_kisakurek/beklenen.htm" linkindex="70">http://siir.gen.tr/siir/n/necip_fazil_kisakurek/beklenen.htm</a><br />
<br />
</span>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-44966582745238735912008-07-11T20:55:00.004+02:002008-07-12T16:54:30.057+02:00Olmaz mı?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SHewb4KeWfI/AAAAAAAAALk/SYuM7-19Eoo/s1600-h/skoray_siyah.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://3.bp.blogspot.com/_jhcEzEhaD5Q/SHewb4KeWfI/AAAAAAAAALk/SYuM7-19Eoo/s400/skoray_siyah.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5221836285938653682" /></a><br /><br />Geçmişe şöyle bir dönüp bakıyorum da onlarca yazımın hepsini birilerine ithafen yazmışım. Kendime bencillik etmişim. Şimdiye dek kendime atfen yazdığım tek bir satır bile yok. Bugün sana yazıyorum edebiyat aşığı insan, bugün sana yazıyorum konuşmak yerine yazmayı yeğleyen insan, gün senin günündür. İpler senin elinde. Nereye verirsen o deli rüzgârını o kıyıya yanaşacak bugün ucu bitmeyen kalemin. Haydi, vira bismillah!<span class="fullpost"><br /><br /><br /><br />Kırmızı, yeşil, pembe, mor hepsi, hepsi sizin olsun ama siyaha dokunmayın o benim! Siyah bir matem rengi olarak kabul görmüştür yıllar yılı ama onun o uçsuz bucaksız derinliğine başka anlamlar da yüklemek mümkündür. Örneğin; siyah tutkudur. En arzulu tutkularınızı siyahın içine hapsetmişinizdir. Mesela aşktır siyah. İçerinizde derin izler bırakan aşkınıza perde olmuş ve gün yüzüne çıkmasına engel olmuştur siyah. Ayrıca ölümdür siyah. Nefes alıp verişlerinizi gizlersiniz çoğu zaman ona. Soyutlanmak istersiniz yeryüzünden, zaman akmaz olur, hisler duyarsızlaşır, işte o anda siyah sizi sarıp sarmalar ve derinliklerinde kaybeder.<br /><br />Dünyaya barış hâkim olsa, oligarşinin demirden olan yasası erise, sevenler ayrılmasa, kavuşamayanlar kavuşsa, çocuk katilleri asılsa, verilen sözler tutulsa, insanlar hep gülse hiç ağlamasa olmaz mı, olmaz mı? İnanmıyorsak eğer olmaz, olamaz. Şimdi olmasa da bir gün tüm dünyaya barışın hâkim olacağına, oligarşinin demirden yasasının bir gün geçerliliğini kaybedeceğine inanıyorsak eğer, sevenlerin elbet kavuşabileceğine imkân tanıyorsak mesela, çocuk katillerinin bir gün ama bir gün mutlaka asılacağından eminsek, Mecnun’un Leyla’sına kavuşacağını adımız gibi biliyorsak, verilen sözlerin yerine getirileceğini biliyorsak yine bir gün ve insanların mutlu olacaklarına inanıyorsak tüm kalbimizle eğer, işte o zaman ancak o zaman olur, olacaktır da!<br /><br /><br /><br />Lise yıllarımdan beri yazmakta olan ben nasıl olmuştu da yazmaya başlamıştım acaba? Yazmak insanın kendisini ifade etmesinin yollarından sadece biridir. İşte ben de söylenmeyecek zaman da söyleyemediklerimi, öfkelerimi, nefretlerimi, sevgilerimi, hüzünlerimi ve daha birçok şeyi yazarak anlatmışımdır. Bu yol bana en kolayı, en güzeli gelmiştir her zaman. Aslında hala yazıyor olmamdaki en büyük etken lisedeki Edebiyat öğretmenim Zehra Hanım’dır. Beni yazmaya teşvik ederek, yazılarımı kritiğini yaparak yazı yazmayı en büyük hobim haline getiren hocama müteşekkirim. <br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Not: Bu yazıda göz kararınca serzeniş, bir tutam özeleştiri, iki su bardağı temenni, bir çay kaşığı miktarında da “Ben” bulunmaktadır.</span>Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3128415563582752567.post-22104680845983194382008-07-11T19:54:00.000+02:002008-07-11T19:54:53.650+02:00iPhone 3G nihayet!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://images.businessweek.com/story/08/600/0609_apple.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px;" src="http://images.businessweek.com/story/08/600/0609_apple.jpg" border="0" alt="" /></a><br />Apple 10 Haziran'da duyurduğu iPhone 3G'yi bugün meraklılarıyla buluşturdu. Yeni iPhone'a saat farkı nedeniyle Yeni Zelanda, Avustralya ve Japonya'daki "<a href="http://sozluk.sourtimes.org/show.asp?id=7688027">tüketim çılgınları</a>" kavuştu.<br /><br />Yaşam formu olarak mağaza önünde sıra beklemeyi seçen kitle yine komik görüntüler oluşturdu. "Teknoloji Tutkunu" olmak sanırım tam anlamıyla bu!<br /><br />iPhone 3G'nin bu kadar bekleyeninin olmasının temel sebeplerinden birisi fiyatının görünürde(!) sadece 199$ olması. Aslında bu bir aldatmaca. Çünkü imzaladığınız operatör sözleşmesi iki yılın sonunda sizden 2000$' a yakın bir meblağ tahsil etmiş oluyor. İşte biz bu göz boyamasına pazarlama aldatmacası diyoruz.<br />Peki iPhone 3G'yi eski iPhone'dan farklı kılan nedir? Veri paylaşımı ve internet erişimi daha hızlı olan iPhone 3G,eskisine nazaran da daha ince bir tasarıma sahip.<br /><br />iPhone'u Türkiye'de destekleyen tek operatörün Vodafone olması ise rekabet açısından oldukça sakıncalı. Turkcell ve Avea'yı göreve çağırıyorum!Yasin Bekaroğluhttp://www.blogger.com/profile/12557013648012796131noreply@blogger.com0